บทที่ 1737

พวกเขาทั้งสามเปิดประตูห้องจัดเลี้ยงแล้วเดินเข้าไปภายใน ทันทีที่จูโน่และรูธเข้าไปถึงที่นั่น ไม่นานหญิงสาวทั้งสองก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนในห้องจัดเรียงทุกคนได้ “คุณซอร์นคนสวยมาแล้ว!” ทันใดนั้นน้ำเสียงตื่นเต้นของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น จากนั้นชายในชุดสูทสีน้ำเงินคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างรีบร้อน เขามายืนต่อหน้าเจอรัลด์และหญิงสาวสองคน “จูโน่ ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว ผมกำลังรอคุณอยู่เลย!” ชายในชุดสูทสีน้ำเงินยิ้มเต็มรูปขณะที่เขามองจูโน่และทักทายเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยินดีอย่างแรงกล้า ชายผู้นี้คือประธานรุ่นสมัยมหาวิทยาลัยของจูโน่ ซึ่งมีชื่อว่าแซนรี่ เควร์ก “ฮ่า! ฮ่า! ประธานรุ่น คุณพูดเกินไปแล้ว ถึงไม่มีฉัน งานเลี้ยงรุ่นก็คงไม่กร่อยลงหรอก” จูโน่ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไป เมื่อได้เห็นแซนรี่อยู่ตรงหน้า ความคิดของจูโน่ที่รู้สึกว่าเขาน่ารำคาญก็กลับมาอีกครั้ง ที่สำคัญก็คือแซนรี่เรียกเธอว่าด้วยชื่อเสมอ และการได้ยินแบบนั้นมันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด นั่นก็เพราะเธอไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกับแซนรี่มากนัก และทั้งเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันด้วย แต่เนื่องจากที่นี่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย จ