บทที่ 13

"รุ่นนี้ก็ดีพอแล้วครับ!" เขาตัดบทเธอ เขาก้มศีรษะลงเพื่อดูโทรศัพท์มือถืออย่างจริงจัง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงจากด้านหลังพวกเขาพูดว่า "โอ้ อี้หราน!" หลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้นและเห็น เหมียว เจียยู่ กับผู้หญิงอีกคนเดินตรงมาหาพวกเขา พวกเขาออกไปเพื่อซื้อของ เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ ๆ หลิง อี้หราน ก็เห็นว่าผู้หญิงอีกคนคือเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเธอ จ้าว ม่านเถียน เมื่อจ้าว ม่านเถียน เห็นว่า หลิง อี้หราน ไม่ตอบกลับใด ๆ เธอก็พูดว่า "เฮ้ เจียยู่ อย่าพูดเรื่องไร้สาระน่า ฉันได้ยินมาว่า อี้หราน มีแฟนเป็นคนรวย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แต่งตัวเหมือนคนรวยเลยสักกะนิด" “ชุดเสื้อผ้าราคาถูกอะไรอย่างนี้!” หลังจากพูดอย่างนั้น จ้าว ม่านเถียน ก็เลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าสวยของเธอดูเหยียดหยามและเยาะเย้ยขณะที่เธอพูดว่า "โอ้! เธอรู้สึกอึดอัดหรือเปล่า? ฉันลืมไปว่าแฟนของเธอมีแฟนใหม่แล้วและพวกเขาจะหมั้นกันเร็ว ๆ นี้ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เอกสารกำลังรายงานเรื่องการมีส่วนร่วมระหว่างนายน้อยเซียวและคุณห่าว พวกเขาเข้ากันได้ดีในสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจ! ยังไงก็ตามแฟนใหม่ของเธอรู้ไหมว่าเธอกำลังกวาดถนนอยู่น่ะ?" “เฮ้อ ม่านเถียน ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ?” เหมียว เจียยู่ แสดงความคิดเห็น “สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง เธอไม่ได้บอกว่าตอนนี้ หลิง อี้หราน ทำงานอยู่ในศูนย์บริการสุขาภิบาล?!” จ้าว ม่านเถียน กล่าวอย่างหยิ่งผยอง ย้อนกลับไปในโรงเรียนมัธยม หลิง อี้หราน เก่งกว่าจ้าว ม่านเถียน ในทุกด้าน หลังจากพวกเขาไปมหาวิทยาลัย จ้าว ม่านเถียน เคยได้ยินมาว่า หลิง อี้หราน โชคดีที่ได้เป็นแฟนของเซียว จื่อฉีเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาสำหรับหลิงอี้หราน “ทำไม หลิง อี้หราน ถึงต้องเป็นคนที่ได้รับพรทั้งหมด?!” โชคดีที่ เซียว จื่อฉี กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นและหลิง อี้หราน ก็ได้ลงเอยด้วยการเป็นคนงานสุขาภิบาล! จ้าว ม่านเถียน รู้สึกว่าเธอได้ล้างเเค้น หลิง อี้หราน มองไปที่จ้าว ม่านเถียน อย่างเย็นชา เนื่องจากจ้าว ม่านเถียน ต้องการทำให้เธออับอาย เธอจึงเพิกเฉยต่อต่อม่านเถียน เพื่อให้เธอจะก้าวร้าวมากขึ้น หลิง อี้หราน หันหน้าไปทาง อี้ จิ่นหลี และถามว่า "จิน นายเลือกรุ่นไหน?” "อันนี้" อี้ จิ่นหลี ตอบหลังจากเลือกโทรศัพท์มือถือเครื่องใดเครื่องหนึ่ง หลิง อี้หราน บอกให้แคชเชียร์ทำใบกำกับสินค้าและรับเครื่องใหม่ให้เธอ "ไปสมัครเบอร์พรุ่งนี้ก็ใช้ได้แล้ว" หลิง อี้หราน กล่าว "เอาล่ะ ฉันจะทำให้เสร็จพรุ่งนี้เมื่อฉันส่งให้ศูนย์ผู้ให้บริการ" อี้ จิ่นหลี ทั้งสองคนพูดราวกับว่าตรงนั้นมีเพียงเเค่เขาสองคนโดยไม่สนใจ เหมย เขียยู่ และจ้าว ม่านเถียน, เหมย เจียยู่ ไม่ได้รู้สึกร้อนรน แต่จ้าว ม่านเถียน กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ เธอดูถูก หลิง อี้หราน แต่เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นคนที่ถูกทำให้อับอาย! เมื่อจ้าว ม่านเถียน เห็นหลิง อี้หราน หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาเพื่อที่จะชำระเงิน เธอก็ถามว่า "อะไรกัน? เธอต้องจ่ายค่าโทรศัพท์มือถือเหรอ? หลิง อี้หราน เธอจ่ายเงินเพื่อไอ้แมงดาเหรอ? อย่างไรก็ตาม กับแค่การกวาดถนน มันจึงไม่ได้ทำให้เธอหาเงินได้มาก ดังนั้นนายจึงได้เเค่ไอ้โทรศัพท์มือถือถูก ๆ นี่” ขณะที่ จ้าว ม่านเถียน กำลังพูดเธอกันไปมองที่ อี้ จิ่นหลี เธอรู้สึกว่าอี้ จิ่นหลี เป็นคนหน้าตาดี แม้ว่าผมม้าของเขาจะปิดหน้าผากและดวงตาของเขาเอาไว้ แต่เธอก็บอกได้ว่าเขามีลักษณะที่ดีและดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งซ่อนอยู่หลังผมม้านั่น "นายไม่จำเป็นต้องอยู่กับเธอ ทำไมนายไม่เลิกกับเธอล่ะ? ฉันสามารถหาโทรศัพท์มือถือที่ดีกว่านี้ให้คนอย่างนายได้ ถ้าหากนายเลิกกับเธอ นายสามารถเลือกโทรศัพท์มือถือรุ่นใดก็ได้ในตลาดแห่งนี้" จ้าว ม่านเถียน กล่าว ครอบครัวของจ้าว ม่านเถียน เป็นเจ้าของธุรกิจขนาดเล็ก แม้ว่าเธอจะไม่ร่ำรวยเท่าผู้มีอิทธิพลเหล่านั้น แต่เธอก็ร่ำรวยกว่าคนทั่วไป อี้ จิ่นหลี เม้มริมฝีปากของเขาขณะที่เขาจ้องไปที่ จ้าว ม่านเถียน จ้าว ม่านเถียน คิดว่าอี้ จิ่นหลี ถูกล่อลวงและเธอพูดต่อว่า "นายคิดอย่างไรกับคำแนะนำของฉัน ถ้านายเลิกกับเธอ เราสามารถเป็นเพื่อนกันได้ ฉันสามารถพาคุณไปนั่งเล่นบนรถ BMW ของฉัน และแนะนำนายให้รู้จักกับ เพื่อนของฉันในแวดวงภาพยนตร์และโทรทัศน์ ดู ๆ แล้วนายไม่น่าจะมีปัญหาในการเป็นดารา " จ้าว ม่านเถียน ตื่นเต้นมากขึ้นขณะที่เธอพูด "ผมไม่สนใจที่จะเป็นดารา ส่วน BMW ของคุณดูแลมันให้ดีและกัน" อี้ จิ่นหลี ตอบอย่างลวก ๆ จ้าว ม่านเถียน รู้สึกโดนดูถูกขณะที่เธอพูด "นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันสามารถทำให้นาย... " "โอ้ คุณจะทำอะไรกับผมเหรอ?" อี้ จิ่นหลี ถามขณะที่เขามองเธออย่างเย็นชา ทันใดนั้นร่างกายของจ้าว ม่านเถียน ก็แตกออกเป็นขนห่าน อี้ จิ่นหลี ไม่สนใจ จ้าว ม่านเถียน หลังจากที่หลิง อี้หราน ชำระเงินแล้วเธอ และอี้ จิ่นหลี ก็เดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งซื้อมา เหมียว เจียยู่ ลาก จ้าว ม่านเถียน มาเบา ๆ ถามว่า "ม่านเถียน เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" จ้าว ม่านเถียน กัดริมฝีปากของเธอและตอบว่า "ฉันไม่เป็นอะไร!" เธอรู้สึกว่าถูกผู้ชายคนนั้นคุกคาม การจ้องมองจากเขาดูเหมือนจะบอกเธอว่าเขาเหนือกว่าและเขาสามารถบดขยี้เธอได้ทุกเมื่อ อย่างไรก็ตามชายคนนั้นเป็นเพียงเเค่คนเร่ร่อนที่สวมชุดเสื้อผ้าราคาถูก! เหมียว เจียยู่ ดึง จ้าว ม่านเถียน ไปด้วยเพื่อซื้อของและหาอะไรกิน หลังจากนั้นไม่นานเมื่อทั้งสองคนอยู่ที่ที่จอดรถนอกตลาดสด จ้าว ม่านเถียน ก็ได้รับข้อความ ในขณะเดียวกันชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับพูดอย่างเป็นกันเองว่า "คุณคือคุณจ้าว ม่านเถียน ใช่หรือไม่? เราได้โอนเงินจำนวน 675,000 หยวน ไปยังบัญชีของคุณซึ่งคิดจากค่าเสื่อมราคาของรถคันใหม่ของคุณ ผมเชื่อว่า คุณได้รับเงินแล้ว" จ้าว ม่านเถียน ตกตะลึง ชายคนนี้ต้องอ้างถึงเงิน 675,000 หยวน ที่เธอเพิ่งได้รับในข้อความเข้ามา ชายคนนั้นหันกลับมาและยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณ ทันใดนั้นชายสองสามคนในชุดสูทสีดำก็เริ่มทุบรถ BMW ของจ้าว ม่านเถียน ด้วยค้อน จ้าว ม่านเถียน และเหมียว เจียยู่ อยู่ในอาการตกใจ จ้าว ม่านเถียน กรีดร้อง "พวกคุณกำลังทำอะไร? โทรหาตำรวจฉันจะโทรเเจ้งตำรวจ!" "คุณจ้าว คุณได้รับเงินแล้วดังนั้นรถคันนี้จึงไม่เป็นของคุณอีกต่อไปผมมีสิทธิ์ทุบมัน!" ชายคนนั้นพูดอย่างเป็นกันเอง “ไม่ ฉันไม่ไม่ได้จะขายรถ พวกแกทุบรถฉันไม่ได้!” จ้าว ม่านเถียน ต้องการหยุดพวกเขา แต่ชายไม่กี่คนไม่สนใจเธอและยังคงทุบรถต่อไป ภายในเวลาไม่นานรถคันสวยก็ดูเหมือนซากรถที่ถูกทิ้ง "แก... พวกแก... " จ้าว ม่านเถียน โกรธมากจนเธอเริ่มตัวสั่น เธอเกือบจะไม่สามารถจับโทรศัพท์มือถือของเธอเอาไว้ได้ "ถ้าคุณจ้าวต้องการแจ้งความกับตำรวจ คุณสามารถดำเนินการต่อได้ อย่างไรก็ตามผมมีบันทึกการทำธุรกรรมของเรา" ชายคนนั้นพูดต่อว่า "ทำอย่างไรได้ เจ้านายของผมไม่ชอบรถของคุณ คุณจ้าวได้โปรดหารถที่ดูดีกว่านี้ในอนาคตเพื่อไม่ให้รถถูกทุบอีกทีนะครับ" จ้าว ม่านเถียน รู้สึกเดือดดาลที่หัวใจของเธอและเธอแทบจะระเบิดทมันออกมา เธอเพิ่งอวดรถคันใหม่ให้พวกเขา และไม่นานก็ถูกทุบต่อหน้าต่อตาพวกเขา