บทที่ 75 เจน ฌอน บ้าคลั่ง

ชายคนนี้ราวกับว่าเขาเป็นลูกรักของพระเจ้า เขาถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตงดงาม จนแม้แต่มือของเขาก็ดูเป็นงานศิลปะที่สวยงาม เจนเบิกตากว้างมองฌอนที่ยืนอยู่ปลายเตียง นิ้วเรียวยาวของเขากำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออก เธอถอยออกไปอย่างเร่งรีบจนหลังกระแทกกับหัวเตียง ดวงตาที่แคบยาวของชายคนนั้นช่างเย็นชา เขามองลงไปที่เธอในขณะที่นิ้วของเขาปลดกระดุมออกด้วยความรีบร้อน ไม่ว่าเธอจะถอยห่างแค่ไหนชายที่อยู่ที่ปลายเตียงก็ยังคงแสดงสีหน้าเย็นชา เขาไม่ได้ใส่ใจกับการกระทำของเธอ เธอมองไปที่ประตูห้องนอนที่เปิดอยู่โดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและลงจากเตียงวิ่งไปที่ประตู โชคไม่ดีที่เมื่อเท้าของเธอแตะพื้นเธอก็ถูกจับได้อีกครั้ง ฌอนยืนอยู่ที่ปลายเตียง และจับไหล่ของเธอด้วยมือข้างเดียว เขากดเธอลงกับฟูก เขากำลังควบคุมเธอ และจับเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งเพื่อไม่ให้เธอลุกขึ้น ราวกับว่าเธอคือเชลยของเขา มืออีกข้างของเขาเกี่ยวเข็มขัดของเขาออก และเขากำลังปลดกระดุมกางเกง การหายใจของเจนเริ่มผิดปกติ ดวงตาของเธอเริ่มดูมึนงง เธออ้าปากของเธอสองสามครั้งในขณะที่ตัวสั่น แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ การหายใจของเธอผิดจังหวะ และเธอ