บทที่ 63 เจน ดันน์ หลอกล่อยั่วยวน โซรอส อย่างไร้ยางอาย

เจน ดันน์! เจน ดันน์ อีกแล้ว! ซูซี่ ทอมสัน ปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธออิจฉา ตอนนี้เธอต้องถ่อมตัวเข้าไว้ “ทะ-ท่านประธานใหญ่คะ” เธอตัวสั่น และพูดว่า “ฉันไม่มีอะไรที่เทียบกับ เจน ดันน์” “ฉันไม่ฟังเรื่องไร้สาระ” หลังจากพูดถ้อยคำที่เย็นชาเหล่านี้จบ ชายคนนี้ก็จงใจบีบมือที่สวมถุงมือของเขาไว้ที่คางของ ซูซี่ ทอมสัน ให้แน่นยิ่งขึ้น แรงนั้นรู้สึกราวกับว่ามีความปรารถนาอย่างแรงกล้า ที่จะบดขยี้ขากรรไกรล่างของเธอให้แหลกคามือ ซูซี่ ทอมสัน เจ็บปวดมาก เธอเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอ เธอสงสัยด้วยซ้ำว่าเธอเพิ่งได้ยินเสียงกระดูกของตัวเองถูกบดขยี้ “ฉัน - ฉัน – ฉันจะพูดค่ะ” เธอรู้สึกว่าชายที่อยู่ต่อหน้าเธอนั้นเขาคือปีศาจ มันน่ากลัวมากเกินไป เธอถูกครอบนำโดยความหวาดกลัว เธอรู้สึกเกลียด เจน ดันน์ อีกครั้ง... ผู้หญิงคนนั้น สัญญากับเธออย่างชัดเจนว่าจะช่วยอ้อนวอนผ่อนปรนเรื่องนี้! เธอไม่ได้ทำเลย! เธอแค่แสดงท่าที แสร้งทำเป็นคนดี! น่าขยะแขยง ยัยตัวแสบ! ชิ! เธอควรจะได้รับรางวัลสำหรับการเป็นนักแสดงหญิงยอดเยี่ยม! ไม่ว่า ซูซี่ ทอมปสัน กำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ อย่างไรก็ตามความกลัวเป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกเมื