บทที่ 62 สิ่งที่ฉันไม่ต้องการ

เอลิออร์ ไวท์ ประสบความสำเร็จในการพิสูจน์ว่า เขานั้นรู้วิธีจัดการต่อสายน้ำเกลือให้คนไข้อย่างแท้จริง “ฉันพูดถูก ดูสิ! ฉันเป็นอัจฉริยะ ฉันจะทำของกล้วย ๆ แบบนี้ไม่เป็นได้ยังไง? ฌอน สจ๊วต ฉันจะบอกนายให้นะ การเป็นแพทย์ประจำตัวของนายเนี่ย มันเป็นความสามารถของฉันล้วน ๆ ไม่ใช่เพราะโชคช่วย” ทันใดนั้นประกายแห่งความภาคภูมิใจ และความพึงพอใจก็ปกคลุม เอลิออร์ ไวท์ ไว้ ปากของ ฌอน สจ๊วต เปรอะเปื้อนไปด้วยยาพิษที่ทำใหเขารู้สึกเสียใจมากก่อนหน้านี้ “ฉันจะเพิ่มค่าจ้างให้นาย” เอลิออร์ ไวท์ รู้สึกภูมิใจในตัวเองมาก จนอยากจะล้อเลียน ฌอน สจ๊วต ให้มากขึ้น แต่อีกฝ่ายก็แค่โยนคำพูดที่ทำให้รู้สึกหนักอึ้งกลับมา : “ฉันจะจ่ายเงินให้นายเพิ่ม” เอลิออร์ ไวท์ ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเลย ถ้าเขาสนใจเรื่องเงินเขาคงกลับไปทำงานที่ บริษัท ไวท์ วิสาหกิจ เพื่อเป็นลูกชายสุดร่ำรวย และเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัท เขาจะได้รับเงินมากขึ้น มากขึ้นในอัตราที่เร็วกว่าการเป็นแพทย์มาก ๆ ถ้าเขาทำงานให้กับพ่อของเขา “เจตนานายคืออะไร ฌอน สจ๊วต? ฉันรักษาแฟนตัวน้อยของนาย แล้วนายก็มาดูถูกดูแคลนฉันเนี่ยนะ?” บางทีเขาอาจจะโกรธมาก ๆ แต่ เอลิออร์ ไวท์