บทที่ 649
“ลินนี่?” เขาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่แน่ใจ หัวใจที่ตื่นกลัวของเขาเต้นระรัวเหมือนกับวันที่เขาพบเมเดลีนที่วิทยาลัย เขาประหม่าไปหมด
เจเรมี่ไม่รู้ว่าเธอจะมีความสุขหรือไม่ พระเจ้าประทานโอกาสมาให้เขาได้เชยชมหญิงอันเป็นที่รักอีกครั้ง แต่เขากลับเห็นเพียงความดำมืด
เมเดลีนจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขาแสดงท่าทีที่ก้ำกึ่งระหว่างความเย็นชาและความอ่อนโยน
เธอเดินตรงเข้ามาเขาอย่างสบายใจ “ดูเหมือนว่าขานายจะหายดีแล้วนะ”
เมื่อได้ยินเสียงของเมเดลีน หัวใจของเจเรมี่เหมือนมีกระแสน้ำแห่งความปลื้มปีติที่หาสิ่งใดมาเปรียบได้ยากไหลทะลักเข้ามา
เพียงแค่คำพูดของเธอก็ทำให้เขาสั่นไหวได้
หรือว่าลินนี่มาที่นี่เพราะว่าจะมาดูว่าเขาหายแล้วรึยัง ใช่ไหม?
เมื่อคิดได้เช่นนั้น ริมฝีปากของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่แสนดีใจ แต่เขาดีใจได้เพียงเสี้ยววิ เสียงอันเย็นชาของเมเดลีนดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ทำอะไรให้นาย ดังนั้น ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรนายอีก”
หัวใจของเจเรมี่ถูกฉาบไปด้วยน้ำแข็งอีกครั้ง แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่ “ลินนี่ คุณไม่เคยติดค้างอะไรผมเลย ผมต่างหากล่ะที่ติดค้างคุณมากมาย”
“นาย

Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link