บทที่ 145
เมเรดิธโยนช่อดอกไม้ที่มือทิ้งอย่างไม่ใยดี และรีบวิ่งไปขว้างหน้ามาเดลีนอย่างเร่งรีบ เธอเริ่มสะอื้นตามบทปกติที่คอยแต่สวมหน้ากากที่น่าสงสารบนใบหน้าของเธอเสมอมา
“แมดดี้ วันนี้เป็นพิธีหมั้นของฉันและเจเรมี่ ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน แต่ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรแบบไร้ความคิดเพียงเพื่อทำร้ายคนที่ฉันรักหลอกนะ”
“มาเดลีน วันนี้เป็นงานหมั้นของลูกสาวสุดที่รักและลูกเขยของผม ถ้าไม่อยากมีปัญหา เธอควรไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฌอนเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงดุดัน เขาต้องการไล่เธอให้ออกจากงานนี้ไป
“มาเดลีน สำหรับผู้หญิงโหดร้ายและไร้หัวใจอย่างเธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้…บทลงโทษพวกนั้นมันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับเธอ ไปให้พ้น! ถ้าไม่ ฉันจะทำให้เธอต้องเสียใจ!” เอโลอิสขู่
มาเดลีนจุกในใจเป็นอย่างมาก กระนั้น เธอยังคงมีสีหน้าสงบ เธอยิ้มอย่างใจกว้าง และพูดว่า “คุณรู้ดวงชะตาของฉันหรือไงกัน นายหญิงแห่งมอนต์โกเมอรี? ฉันมีชีวิตที่ขื่นขมและลำบากมาจนถึงอายุเท่านี้”
เมื่อเจเรมี่ได้ยินเช่นนั้นเขารู้สึกว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของมาเดลีนนั้นช่างน่ามองเป็นพิเศษ มันน่าสะพรึงกลัวจนกัดกินจิตใจเขาเช่นกัน
ใบหน้าของเอโลอิสและฌอนเปลี่ยนเป็นสีเข้ม “มาเดล
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link