บทที่ 1414

“ไม่ได้มีอะไรงั้นเหรอ?” เจเรมี่ถามกลับด้วยรอยยิ้ม “คุณแค่ไม่รู้ลินนี่ แต่ผู้ชายทุกคนที่คลั่งไคล้หรือพยายามไล่ตามคุณรู้ดีว่าคุณเป็นของผม” “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดเรื่องอะไรเจเรมี่?” เมเดลีนรู้สึกสับสนขึ้นเรื่อย ๆ “บอกฉันมาเลยนะ ว่าคุณทำอะไรลับหลังฉัน?” “ก็” เจเรมี่กระแอมไอเพื่อพยายามปกปิดความตื่นเต้น “ผมให้คนคอยเตือนผู้ชายพวกนั้นว่าผมกำลังสนใจคุณอยู่ ทุกคนเลยรู้ดีว่าไม่ควรทำให้คุณชายเบอร์หนึ่งต้องขุ่นเคืองใจ” “...” ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ตกตะลึง เธอไม่คิดว่าเจเรมี่จะทำแบบนั้นลับหลังเธอ แต่พอมาคิดถึงมันในตอนนี้แล้ว เธอก็ไม่แปลกใจเลย เจเรมี่เป็นคนที่โดดเด่น เขาเคยเป็นและตอนนี้ก็ยังคงเป็นอย่างตอนนั้น เธอแค่ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้มาก่อน ในช่วงวันเวลาที่ดอกไม้กำลังผลิบานนั้น เมเดลีนรู้เพียงว่าเธอแอบชอบเจเรมี่ แต่คนที่เจเรมี่รักคือเมเรดิธ ทั้งที่ความจริงแล้วเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอเดินชนเขา ราวกับเป็นรักแรกพบ เมื่อเห็นความตกใจบนใบหน้าสวยของอีกฝ่าย เจเรมี่ก็รู้สึกปวดหัวใจ “ผมขอโทษลินนี่ ยกโทษให้สามีคุณที่เป็นคนหลอกลวงแบบนี้ได้ไหม” ปลายนิ้วอันอบอุ่นของเขาแตะลงบนแก้มของเมเดล