บทที่ 1413

เธอหันกลับไปมองร่างสูงที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะเห็นว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้วด้วยสายตาที่อ่อนโยน ใบหน้าของเธอจึงร้อนผ่าวขึ้นและหัวใจก็เต้นรัว แม้จะหลงรักเขามาตลอด แต่เธอก็ยังมีอาการเงอะงะราวกับว่าเป็นสาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างนี้อยู่เสมอ เธอเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์ที่กำลังสอนอย่างตั้งใจ ก่อนจะอดใจไม่ได้และเล่นตามน้ำไปกับเจเรมี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วย เธอกับเขานั่งเกี่ยวมือกันไปจนกระทั่งเสียงกริ่งเลิกเรียนดังขึ้น เมเดลีนจินตนาการไม่ออกเลยว่าหากเธอและเจเรมี่ย้อนกลับไปยังวัยเรียนได้จริง ๆ จะเป็นอย่างไร หากสามารถแก้ไขอดีตได้ เธอสงสัยว่าเขาจะกลายเป็นหนุ่มหล่อเจ้ากี้เจ้าการที่ชอบทำตัวติดเธอตั้งแต่เช้าจนเลิกเรียน แล้วคอยกีดกันไม่ให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาใกล้เธอด้วยหรือเปล่า ก็คงเป็นไปได้ เมเดลีนยิ้มหวาน จากความหึงหวงที่เกิดขึ้นบนชายหาดเมื่อวาน เธอไม่แปลกใจเลย ถ้าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอเป็นของเขาแค่คนเดียว ร่างบางเดินเล่นไปตามโรงเรียนที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความสดใสของเหล่าหนุ่มสาวอายุยังน้อย เธอรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นอย่างมาก ความเศร้าโศกและความกังวลเมื่อครู่ดูเหมือนจะถูกพัดหายไป สิ่งที่เธออยากทำตอนนี้คือใช้เ