บทที่ 762
“ถ้าคุณไม่เข้าไป งั้นเราก็กลับบ้าน” มาพูดให้เธอรู้สึกผิดแบบนี้ก็แย่สิ และถ้าไม่เข้าไปมีหวังโมเฟยก็ไม่ยอมคุยกับปู่ หรือมาหาปู่อีกเลย
“โมเฟย” ซอง อันยีกระซิบ “รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้เรื่องมันวุ่นวายกว่าเดิมน่ะห๊ะ? เอาล่ะ เข้าไปคุยดี ๆ กับปู่ได้แล้ว บางทีท่านอาจจะเอ็นดูฉันกว่าเดิมก็ได้นะ แต่ถ้าคุณหันหลังกลับบ้าน ปู่จะไม่มีวันยอมรับฉันแน่ แล้วท่านก็จะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงนิสัยเสีย รั้งตัวหลานชายตัวเองไว้ไม่ยอมปล่อยให้คุณไปเจอท่าน”
“แต่ว่า…” โมเฟยรู้สึกแย่แทนแฟนสาว
“โมเฟย ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร เพราะฉะนั้นเดินเข้าไปเถอะ”
พอเห็นสายตาอ่อนโยนของอันยี โมเฟยก็ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ผมนี่เทียบคุณไม่ได้เลยนะ”
เสียงเข้มว่าอย่างนั้น
“งั้นก็รอผมอยู่นี่ก่อนนะ” ร่างสูงพูด ก่อนจะโน้มตัวลงมากดจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบา พลันหมุนตัวเปิดประตูเดินเข้าไปด้านในห้อง
ซอง อันยีก้มหน้าอมยิ้มมองประตูที่ปิดลง ไม่นานก็เดินหาที่นั่งรอแถว ๆ กำแพงด้านนอก ใบหน้าสวยเงยขึ้นพลันเหลือบไปเห็นซู เหวินจิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล
เธอตกใจเล็กน้อย แต่ก็รีบเผยรอยยิ้มให้อีกคน
เหวินจิงก้าวเท้าเข้ามาหาเธอช้า ๆ แล้วหยุด
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link