บทที่ 756

ภายในห้องนั่งเล่นอันโอ่อ่า มีร่างของลู ติงแบงนั่งปรายสายตาอันเย็นชาพร้อมใบหน้าที่เคร่งเครียดมองไปยังลูกชายคนที่สามที่กำลังเดินเข้ามา “พ่อ” เซียวเหยาเอ่ยทักทาย ติงแบงหรี่ตามองลูกชายเชิงจับผิด “กลับมาทำไม?” มุมปากของเซียวเหยายกยิ้มทันที เมื่อได้รับคำตอบจากผู้เป็นพ่อ “พ่อก็รู้เหตุผลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง? ทำไมจะต้องมาถามย้ำกันอีก?” ชายวัยเกษียณแต่ยังมีอำนาจในมือจ้องมองลูกชายของตนอยู่พักหนึ่ง ก่อนเบนสายตาไปอีกด้าน ส่วนตัวเซียวเหยานั้นชินชากับท่าทีเย็นชาของพ่อตัวเองอยู่แล้ว จึงไม่สะทกสะท้านแล้วเดินไปนั่งโซฟาอีกตัวราวกับไม่รีบร้อน หลังจากนั้นทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบจนแทบได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศ หากคนนอกเห็นภาพแบบนี้คงจะคิดว่าชายหนุ่มต่างวัยนั้นเป็นคนแปลกหน้า ทว่าความจริงทั้งสองคือพ่อลูกเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันต่างหาก พักใหญ่ ลู ติงแบงก็เป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน “ถ้าแกมาเพราะเรื่องของคนตระกูลหยิงล่ะก็ แกคิดผิดแล้วล่ะเซียวเหยา” เซียวเหยายิ้มตอบ “ในเมื่อผมกล้ากลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกครั้ง ผมก็ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว” เกิดความเงียบขึ้นระหว่างคนสองคนอีกรอบ ห้านาทีผ่านไป ลู เซียวเหยาก็เร