บทที่ 696

“คนมาเยี่ยมก็เหมือนแขก? คุณหนูตระกูลทัง?” ลุงจ้าวยิ้มเหยียด “สำหรับตระกูลทังแล้ว เรามีคุณหนูอยู่คนเดียวเท่านั้น นั่นคือ คุณชูวชูว” กู โรลโรลชะงักตัวแข็งทื่อ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าท่าทางและซ่อนความไม่พอใจไว้ ใบหน้าสวยยังคงร้อยยิ้มไว้ไม่ตก “ลุงจ้าว ฉันจะไม่ถือเรื่องที่ลุงบอกว่าฉันไม่ใช่คุณหนูของตระกูลทัง ฉันมาที่นี่เพื่อขอโทษลุง” “ขอโทษเหรอ?” ลุงจ้าวหัวเราะ “เหอะ” ราวกับได้ยินเรื่องตลกไร้สาระ แววตาของชายชราเต็มไปด้วยความเย็นชา “คุณกู ฉันไม่รับคำขอโทษนั่น กลับไปซะเถอะ” ดาราสาวไม่สะทกสะท้านต่อใบหน้าและคำพูดที่จริงจังของลุงจ้าว เธอยังคงยิ้มพร้อมหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋าถือ ขาเรียวก้าวเข้าไปใกล้เตียงผู้ป่วยแล้ววางมันลงข้างเตียง ลุงจ้าวทำเพียงปรายตามอง มันคือเช็คเงินสด “คิดจะทำอะไรของเธอ?” นัยน์ตาเย็นชานั่นแข็งกร้าวกว่าเดิม “ก็อย่างที่เห็น แม่ของฉันเผลอพลั้งมือผลักคุณตกบันได เธอไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น มันเป็นแค่อุบัติเหตุ ลุงจ้าว ฉันรู้ว่าลุงเข้าใจดี เพราะฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่า ถ้าเราจบปัญหากันได้แบบเป็นการส่วนตัว ซึ่งมันก็จะดีต่อทุกฝ่ายด้วยเช่นกัน” ลุงจ้าวตวัดสายตามองกลับไปที่หญิงสาว “นี่