บทที่ 692

เธอได้ยินไม่ผิดจริง ๆ ซอง อันยีเม้มริมฝีปากอีกครั้งพลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีทมิฬทว่าอ่อนโยนของคนตรงหน้า หัวใจของเธอนั้นกังวล แต่ก็มีความสุขในเวลาเดียวกัน น้ำสีใสเริ่มรื่นขึ้นที่หางตา ไม่นานใบหน้าสวยก็พยักตอบพร้อม “ตกลงค่ะ” เซิน โมเฟยหัวเราะร่ายิ้มกว้างด้วยความสุข อ้อมกอดแข็งแรงกระชับแน่นราวกับไม่มีวันปล่อยเธอแยกจากอ้อมกอดนี้อีกแล้ว ร่างบางค่อย ๆ เอนกายพิงแนบไปกับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะอยู่ข้างหูอย่างอารมณ์ดี ณ เวลานี้ ซอง อันยีรับรู้ได้ว่าบรรยากาศรอบตัวของทั้งคู่นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน จนทำให้เธออดแย้มยิ้มสวยออกมาอย่างสุขใจไม่ได้ … สุภาษิตที่ว่าเมาหัวราน้ำนี่ท่าจะเกิดขึ้นได้จริง เมื่อหยิง เสี่ยวเซียว ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นสภาพห้องที่ต่างออกไป ก็รีบกุลีกุจอตาลีตาเหลือกลุกขึ้นนั่งระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนทันที นี่เธอดื่มจนภาพตัดไปเลยเหรอ? แค่คิดก็น่าอายจนไม่กล้าสู้หน้าใครเลย “เป็นอะไรหรือเปล่า?” ทว่าในขณะที่กำลังนั่งซึมอยู่ ประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมร่างสูงที่ดูเป็นกังวลรีบสาวเท้าเข้ามา หญิงสาวหันตามเสียงประตู ก่อนจะเห็นร่างสูงและใบหน้าหล่อเหลาอันคุ้นเคย พลันนัยน