บทที่ 297

ทัง โรลชูว ไม่รู้ว่า เซิน เฉียน จะนำคำที่เธอบอกเก็บไปใส่ใจมากแค่ไหน แต่นี่ก็ถือว่าเธอปรานีให้มากแล้ว “พี่สะใภ้ พี่ใหญ่บอกไว้ว่าคุณไม่ควรจะใจอ่อนกับคนที่ทำร้ายคุณ” ลู เซียวเหยา ไม่เห็นด้วยกับวิธีที่เธอจัดการกับ เซิน เฉียน ถึงแม้เธอจะถูกข่มขู่ให้ทำเรื่องเหล่านั้น แต่ก็ไม่อาจมองข้ามความจริงที่ว่า เธอยอมทำขนาดนั้นเพื่องานของเธอ ทั้งที่อายุยังแค่นี้ บอกได้เลยว่ามันคงไม่ง่ายที่จะรับมือกับเธอในอนาคต “ฉันไม่ได้ใจอ่อนกับเธอ แค่ต้องรับมือกับ กู โรลโรล และคนที่เหลือก็ท้าทายมากพอแล้ว ฉันไม่อยากเพิ่มปัญหาให้กับตัวเองอีก เข้าใจนะ?” เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอใจอ่อนเกินไป? แต่หลังจากการสู้รบตบมือกลับไปกลับมากับ กู โรลโรล เป็นเวลานาน มันทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย สิ่งที่เธอคิดไว้มีแค่เพียงเรื่องเดียว คือรีบกำจัด กู โรลโรล และพรรคพวกให้เสร็จโดยเร็ว หลังจากนั้นเธอก็จะได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขกับชินจิน เรื่องที่วาดฝันไว้มันช่างสมบูรณ์แบบแต่ในความจริงแล้วมันมักจะยากลำบากเสมอ มันต้องมีใครสักคนเข้ามาทำให้ชีวิตของเธอยุ่งยากเสมอ ยกตัวอย่างเช่น เธอได้เจอกับ หนิง เฉียวเฉียว ในวันต่อมา “ทัง โรลชูว เธอมาทำอ