บทที่ 288

ทัง โรลชูว ยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ และอุทานออกมา “ช่างเป็นคู่ปรับที่น่ารักจริง ๆ” ภายในห้องตลบอบอวลไปด้วยกล่นหอมของอาหาร ทัง โรลชูว ท้องร้องอีกครั้ง เธอมองไปยังคู่ปรับที่ยังคงไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอจึงกระโดดโลดเต้นไปยังห้องครัว ลู ชินจิน ยังคงง่วนอยู่กับการทำอาหาร เขากำลังทำซอสสำหรับกุ้งซอสมะเขือเทศ ในขณะที่จับตาดูปลาย่างในกระทะไปด้วย “กลิ่นหอมมากเลย” ทัง โรลชูว เดินเข้าไปหาเขา พร้อมกับสูดกลิ่นอาหาร ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน เขายิ้มตอบอย่างนุ่มนวล “คุณหิวรึยัง?” “ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ” ทัง โรลชูว หยิบผ้ากันเปื้อนที่แขวนอยู่ผนังมาใส่ “ให้ฉันช่วยคุณนะ” ลู ชินจิน ไม่ได้ปฏิเสธแต่กลับออกคำสั่ง “งั้นช่วยล้างดอกหอมแล้วก็หั่นละกันนะ” “ค่ะ ท่าน!” ทัง โรลชูว ทำวันทยาหัตถ์ใส่เขาอย่างล้อเลียน ลู ชินจิน ยิ้มขำ จ้องมองไปยังนัยน์ตาดำขลับเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนฟากฟ้าของเธอ ทัง โรลชูว ชะงักนิ่งไปกับความดูดีของเขา จนกระทั่งเสียงพูดด้วยความโกรธของ เสี่ยวเซียว ที่ดังอยู่นอกห้องครัวปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์ เธอจ้องเข้าไปยังนัยน์ตาดำของเขา ก่อนจะรีบหลบออกมา “ฉันจะไปล้างดอกหอมแล้ว” หยิบดอกหอม เธอ