บทที่ 237

"โรลชูว แกว่าไหม ผู้จัดการของเราเป็นคนดีจริง ๆ" หลังจากพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ ซอง อันยี ก็พูดขึ้นมา ลู เส้าหลิน ต้องการใส่ร้ายและทำร้ายโรลชูวหลายครั้งก่อนหน้านี้ ถ้าผู้จัดการของพวกเขาโง่เหมือน ลู เส้าหลิน โรลชูวก็คงจะออกจากบริษัทข่าวบันเทิงไทม์ไปแล้ว “หลี่ น่า สวยดีนะ” ทัง โรลชูว รู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของ หลี่ น่า เธอควรถือโอกาสบอกให้ โมเฟย โปรโมท หลี่ น่า “เธอจะพาฉันไปไหน?” ซอง อันยี มองออกไปนอกหน้าต่างรถและถาม "โรงพยาบาล" “โรงพยาบาล?” ซอง อันยี ร้องเสียงดัง แต่เธอเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “เพื่อไปเยี่ยม หยาง เฉียนเฉียน งั้นเหรอ?” "ใช่ เสี่ยวเซียว ก็ไปเหมือนกัน เราจะไปเจอกันที่หน้าโรงพยาบาล" ซอง อันยี รู้ว่าพวกเธอกำลังจะไปแก้แค้นให้เธอ น้ำตาจึงเอ่อคลอในดวงตาของเธอ ขณะที่จมูกของเธอเริ่มมีน้ำมูก "ขอบใจนะ" เธอสะอื้น เมื่อเห็นว่าดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ทัง โรลชูว ก็อยากจะร้องไห้เช่นกัน เธอพยายามห้ามมันไว้ "เราเป็นเพื่อนกันนี่นา เสี่ยวเซียว และฉัน จะทนได้ไง เมื่อแกถูกรังแก" ทัง โรลชูว เช็ดน้ำตาออกจากแก้มของเพื่อน และแนะนำเธอ "อย่าร้องไห้ต่อหน้าคนพวกนั้น เราต้องเข้ม