บทที่ 236

ทัง โรลชูว ยิ้มเมื่อเธอพูดเสร็จ ดวงตาของเธอเย็นชาราวกับหิมะในเดือนธันวาคม ผู้หญิงเหล่านั้นที่ล้อมรอบ ลู เส้าหลิน รู้สึกรำคาญกับการดูถูกของเธอในทันที พวกเขาเดินไปหา ทัง โรลชูว ทีละคน "ทัง โรลชูว เธอหมายความว่าไง" "ทัง โรลชูว อย่าคิดว่าเธอจะทำอะไรก็ได้เพียงเพราะซีอีโอชอบเธอ!" "เกือบลืมไปเลยว่าผู้หญิงที่เดทกับคู่หมั้นของพี่สาวเธอเป็นใคร เธอกล้าพูดได้ยังไงว่าคนอื่นหยิ่งและฝันกลางวัน ช่างกล้าจริง ๆ!" "... " พวกเขาพูดทีละคน ทัง โรลชูว ยิ้มอย่างใจเย็นและไม่แสดงอาการโกรธอะไรทั้งนั้น "เธอ..." ซอง อันยี โกรธเกรี้ยวแตกต่างจาก ทัง โรล ชูวที่สงบ ทัง โรลชู ตบไหล่ของเธอ และขอให้เธอใจเย็น ๆ เมื่อเธอเห็นความสงบของโรลชูว ความโกรธที่ร้อนแรงของ ซอง อันยี ก็ค่อย ๆ หายไป นั่นเป็นเพราะเธอรู้ว่าโรลชูว จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงที่เสียงดังเหล่านั้นได้หลุดมือไปง่ายๆ อันที่จริง ทัง โรลชูว คว้าถ้วยน้ำชาบนโต๊ะและสาดไปที่ ลู เส้าหลิน และผู้หญิงคนอื่น ๆ “กรี๊ดด!” ทันใดนั้นในห้องทำงานขนาดใหญ่ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น “น่าเสียดายที่นี่เป็นเพียงถ้วย ไม่ใช่ถังขยะ!” ทัง โรลชูว จ้องไปที่ถ้วยน้ำชาที่เธอถือ แล