บทที่ 151

ทัง โรลชูว ตะโกนอยู่ในห้องน้ำอยู่พักหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีใครตอบกลับเธอเลย ในเวลานี้ถ้าไม่มีใครตามหาเธอ มันก็ไม่มีประโยชน์ แม้ว่าเธอจะร้องจนตายก็ไม่มีใครมาได้ยินเธอ แต่ในช่วง 30 นาทีที่เธอติดอยู่ในห้องน้ำ แอลกอฮอล์ก็ออกฤทธิ์ท่วมท้น ทำให้เธอไม่สามารถรับรู้ทิศทางใด ๆ ได้ ทัง โรลชูว วางแผนที่จะนั่งลงที่นั่น แต่เมื่อเวลาผ่านไปทีละนิด เธอก็รู้ว่าการรอคอยนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่จะมีคนตามหาเธอที่ติดอยู่ข้างในนั้นได้ หลังจากครุ่นคิดสักพัก ทัง โรลชูว ก็พยุงร่างของตัวเธอเองขึ้นและมองไปรอบ ๆ ในที่สุดเธอก็จ้องมองไปที่ด้านบนของประตูห้องน้ำ ตราบใดที่เธอปีนข้ามประตูห้องน้ำได้ เธอก็สามารถหนีออกมาได้ หลังจากตัดสินใจแล้ว เธอก็ยกชุดขึ้นและถอดรองเท้าส้นสูงออก เธอยืนอยู่บนโถชักโครกร่างกายของเธอก็แกว่งไปมา ขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะปีนขึ้นไปบนประตู ราวกับว่าเธอกำลังเดินถือมีด ในตอนแรก เธอไม่ประสบความสำเร็จ และล้มลงหลายครั้งติดต่อกัน แม้ว่าการล้มจะไม่รุนแรง แต่ก็มีรอยฟกช้ำที่ขาของเธอ ความเจ็บปวดทำให้เธอมีสติขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงมึน ๆ กับฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ โชคดีที่หลังจากพยา