บทที่ 146

เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว ลู เสี่ยวเหยา รีบดึง ทัง โรลชูว และบ่นกับเธอว่า "พี่สะใภ้ดูสิเมื่อ พี่ใหญ่มา เขาเรียกแมลงหวี่แมลงวันไปตอมที่เขาหมดเลย เมื่อคุณกลับบ้านไปคุณต้องลงโทษเขานะ" "คุณก็ไม่ต่างกัน คุณมีสิทธิ์ที่จะพูดอย่างนั้นงั้นเหรอ ทัง โรลชูว กลอกตามาที่เขา ในใจเธอกำลังพูดว่า "เมื่อกี้คุณไม่ได้ทำแบบเดียวกันเหรอ" ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลู​ เสี่ยวเหยา พูดต่อว่า "ทำไมผมถึงไม่มีสิทธิ์ล่ะ เมื่อเทียบกับเขาแล้วความนิยมของเขานั้นเยอะกว่าผมมาก ไม่รู้ว่าหลังจากวันนี้ผู้หญิงจะคิดยังไง ผมทั้งหล่อ ตลกและเข้าถึงง่าย แต่แทนที่จะเป็นแบบนี้ พวกเขากลับชอบแบบพี่ใหญ่ที่เข้ากันได้ยากทำหน้าบึ้งตึงตลอดทั้งวันและท่าทีเย็นชาที่บอกว่า อย่าเข้ามาใกล้ฉัน" นายน้อยคนที่สาม ลู​ แสดงความยากลำบากในการทำความเข้าใจเรื่องนี้ ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะบอกว่ามันตลกนะ “มันแปลกตรงไหนล่ะ หญ้าจะเขียวกว่าอยู่เสมอในอีกด้านหนึ่ง ชินจิน มักจะให้ความรู้สึกที่เข้าถึงได้ยาก วิธีการทำสิ่งต่าง ๆ ของเขามันก็ไม่สำคัญ เพราะงั้นจึงดึงดูดผู้หญิงได้ง่ายมาก ความอยากรู้อยากเห็นของผู้หญิงในตัวผู้ชายอย่างเขา ถ้าคุณไม่สามารถเทียบเขาได้คุณก