บทที่ 77

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่ฌอนกลับมาจากที่ทำงาน ทว่าก็ยังไม่มีวี่แววของแคทเธอรีนเลย นี่เธอไม่สนใจเจ้าฟัดจ์อีกแล้วเหรอ ดูเหมือนเธอกำลังท้าทายเขาอยู่จริง ๆ “มานี่เจ้าฟัดจ์ ไปซื้อผลไม้กับฉันเถอะ” เขาอุ้มแมวขึ้นมาบนอ้อมแขนของเขา เจ้าฟัดจ์ร้องเหมี๊ยวสองสามครั้งเป็นการประท้วง แมวที่กำลังตั้งท้องไม่ต้องการจะออกไปข้างนอก ทว่าเขาก็ยังจะพาเธอออกไปด้วยอยู่ดี มีร้านค้าหลายร้านตั้งอยู่ใกล้กับทางเข้าหลัก ฌอนเดินไปที่ร้านขายผลไม้ด้วยอาการเหม่อลอย เขาเลือกดูผลไม้อยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี ทำไมป่านนี้แล้วแคทเธอรีนยังไม่กลับมาถึงบ้านอีก? หญิงเจ้าของร้านผลไม้ที่ยืนอยู่ข้างประตูแอบชื่นชมชายหนุ่มที่หล่อเหลาคนนี้เป็นพิเศษ เขามาทำอะไรที่นี่? เขาเดินไปรอบ ๆ ร้านนับครั้งไม่ถ้วนแต่ไม่ซื้ออะไรเลย เธอยังสังเกตเห็นอีกว่าเขาเอาแต่แอบมองมาทางประตู เป็นไปได้ไหมที่เขาสนใจเธอแต่เขินเกินกว่าที่จะชวนเธอไปเที่ยว ความเขินอายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ในที่สุดเธอก็รวบรวมกล้าเพื่อเดินเข้าไปหาเขา จู่ ๆ ความเคร่งขรึมก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายผู้นี้ ขณะที่เขาก้าวยาว ๆ ไปที่ประตู เธอชะงักฝีเท้าพลางเบนสา