บทที่ 726

ไม่นานนัก เชฟชื่อดังของร้านอาหารในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ก็ถูกเรียกตัวให้มาทำอาหารจานโปรดของซูซี่ ทว่าซูซี่ทานไปได้เพียงไม่กี่คำก่อนสะอื้นไห้ขึ้นมาอีกครั้ง “หนูไม่ชอบ ไม่อร่อยเท่าที่คุณแม่ทำ อาหารของคุณแม่ปรุงสุกใหม่ ๆ และหอมน่าทาน แล้วก็มีงาโรยอยู่ข้างบนเยอะ ๆ ด้วยค่ะ ความจริง หนูรู้แล้ว… ว่าหนูคงไม่มีวันได้ทานอาหารฝีมือคุณแม่อีกแล้ว” ขณะที่เธอพูด น้ำตาเป็นสายก็ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของเธอ ทว่าเธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมา เธอไม่รู้ว่าเมื่อเธอร้องไห้ออกมาแบบนั้น มันยิ่งทำให้ฌอนปวดใจมากขึ้นเท่านั้น เด็กคนนี้อ่อนไหวเหลือเกิน เขาเองก็เข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้นเหมือนกัน เมื่อครั้งเขายังเป็นเด็ก แม้ว่าเขาจะมีแม่ ทว่าก็เหมือนกับว่าเขาไม่มี “ซูซี่คะ ไปหาคุณพ่อของหนูกันดีไหมเอ่ย?” ฌอนไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ “ตกลงค่ะ บอกคุณพ่อให้พาหนูไปหาคุณน้าเคธี่ ฝีมือการทำอาหารของคุณน้าเคธี่ก็อร่อยเหมือนกัน อร่อยเหมือนที่คุณแม่ของหนูทำ” ซูซี่สูดหายใจ “น้าเคธี่เหรอ?” ฌอนชะงักไป “หนูหมายถึงแคทเธอรีน โจนส์ หรือเปล่า?” เจ้าเฮงซวยเลียม ฮิลล์! หมอนั่นพาลูกสาวของตัวเองไปเจอกับแคทเธอรีนก่อน เลียมมันหน้าด้า