บทที่ 53

แคทเธอรีนกล่าวปฏิเสธ เพราะเธอยังคงโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ “ขอโทษนะคะ ฉันเป็นคนดูแลแมวของคุณ ไม่ใช่คุณ” เธอเน้นหนักที่สองคำสุดท้าย ฌอนแสดงความเฉยเมินออกมา มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา “นี่คือความรักที่คุณป่าวประกาศว่ามีต่อผมหรือเปล่า?” “...” โถ่เอ้ย! ‘ความรงความรักอะไร ฉันแค่อยากเป็นน้าของอีธานแค่นั้นแหละ! เข้าใจใหม่เสียด้วย!’ ด้วยความจนมุม เธอเปิดตู้เย็นเพื่อค้นเอาเกี๊ยวหวานอบที่เธอทำเอาไว้เมื่อคืนออกมา เขาที่จับตาดูเงาของร่างบางที่อยู่หลังประตูกระจกบานเลื่อนก็โกรธเคืองไม่ต่างกัน ไม่มีอะไรนอกเสียจากอาหารที่เธอทำให้เขาที่กระตุ้นความอยากอาหารของเขาได้อีกแล้ว บางทีเธออาจจะวางยาในอาหารที่เขากินตอนนี้ก็ได้ ... หลังจากหลังอาหารเช้าในช่วงเช้าของวันถัดไป ฌอนเพิ่งติดกระดุมข้อมือเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกไปทำงาน เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าแคทเธอรีนได้เปลี่ยนไปสวมเสื้อกันลมสีเบจ ข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูเข้มและแม็กซี่เดรสลายตารางกับกางเกงรัดรูป เธอดูเหมือนนักธุรกิจหญิงที่เก่งรอบด้าน ทว่าเครื่องแต่งกายเหล่านั้นกลับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอจนเห็นได้ชัด ยิ่งไปกว่านั