บทที่ 52

อีกแล้วเหรอ? แคทเธอรีนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในใจ เธออยู่แต่ที่บ้านทำอาหารตลอดหลายวันที่ผ่านมา “ฉันแค่จะออกไปทานอาหารเย็นกับเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันที่ต่างประเทศเท่านั้นเองค่ะ” ฌอนหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “โอ้ ใช่ คราวนี้เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย อย่าลืมว่าครั้งล่าสุดคุณเคยถูกเพื่อนสมัยมัธยมพาเข้าโรงแรมอย่างไร” “อะไรก็ช่างเถอะค่ะ แค่นี้นะคะ” เธอวางโทรศัพท์ด้วยความไม่สบอารมณ์ ความผิดหวังซ่อนอยู่ในแววตาของโจเซฟเมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าโกรธเคือง “แฟนใหม่เหรอ? หรือว่าสามี?” เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ไม่มีทางค่ะ เขาเป็นแค่...เพื่อนร่วมบ้าน” แม้ว่าฌอนจะเป็นสามีของเธอถูกต้องตามกฎหมายก็ตาม ทว่าผู้ชายคนนั้นก็ปฏิเสธที่จะยอมรับเรื่องนั้น ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงเป็นเพียงแค่เรื่องสมมุติเท่านั้น มุมปากของโจเซฟยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ “ฟังดูเหมือนเธอกำลังคุยอยู่กับสามี” “อ่อ... จริงเหรอคะ?” แคทเธอรีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ นี่เป็นการพูดปกติที่เธอใช้ตอบโต้กับฌอน บางทีที่มันฟังดูเหมือนแบบนั้นเพราะพวกเขาอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกัน มันผ่านมานานแล้วตั้งแต่เธอพบกับโจเซฟ พว