บทที่ 33

ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของเจเน็ตก็ดังขึ้น มีคนโทรมาหาเธอและรายงาน “คุณแคมป์เบล เซนถูกตำรวจจับแล้ว” “หาวิธีประกันตัวเขาออกมา” “เอ่อ... เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้ คุณชายแฮริสันติดต่อโดยตรงและขอให้ขังเซนต่อไป เราไม่สามารถท้าทายตระกูลแฮริสันได้” หัวใจของเจเน็ตห่อเหี่ยว “พยายามทำให้เซนปิดปากของเขาเพื่อเห็นแก่ตระกูลของเขาด้วย” “ได้ครับ” ... ณ โรงพยาบาล แคทเธอรีนฟื้นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดบนใบหน้าของเธอ เธอลืมตาขึ้นแล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงพยาบาล เธอสงสัยว่าใครเป็นคนพาเธอมาที่นี่ ขณะที่เธองุนงงอยู่นั่นเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนก็ปรากฏชัดขึ้นในความทรงจำของเธอ “คุณฟื้นแล้ว” ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอพูดขึ้น เมื่อเห็นหันหน้าไป เธอก็เห็นฌอนลุกขึ้นยืนจากโซฟาพร้อมกับเอ่ยขึ้นเพื่อต่อว่าเธอ “ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วอย่างคุณควรจะไปที่ผับเพื่อดื่มตามลำพังจริง ๆ เหรอ แคทเธอรีน คุณมันไม่มีสมอง” ในตอนแรกเธอสัมผัสได้ถึงความเหยียดหยัน ก่อนที่เธอจะทันได้พูดออกไป มันรู้สึกว่าความหมดกำลังใจหลั่งไหลเข้าใส่เธอ เธอรู้สึกละอายใจยิ่งขึ้นไปอีก “ถูกของคุณค่ะ ฉันเกือบจะลืมไปแล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว” ดวงตาของฌอนฉายแววควา