บทที่ 108

“เจ้าฟัดจ์กำลังจะคลอดเหรอคะ?” “ในที่สุดคุณก็ยอมโทรกลับมาหาผมแล้วเหรอ?” น้ำเสียงของฌอนเย็นชา “ฉันถามคุณอยู่นะคะ!” แคทเธอรีนรู้สึกกระวนกระวายใจ เธอดูแลเจ้าฟัดจ์มาตั้งนาน ดังนั้นเธอจึงเป็นห่วงแมว “มันคลอดยาก” “ถ้างั้นก็รีบพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลสิ!” แคทเธอรีนตะโกนด้วยความหงุดหงิด เขาทนให้ลูกแมวน่ารัก ๆ ทรมานได้อย่างไร? “ตอนนี้เธอกำลังคลอดอยู่ ผมเลยเคลื่อนย้ายเธอไม่ได้ คุณมาเองจะดีกว่า เจ้าฟัดจ์คิดถึงคุณและต้องการกำลังใจของคุณตอนนี้ เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้น คุณจะได้เห็นเธอเป็นครั้งสุดท้าย” ฌอนไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ว่าเขาโมโหแค่ไหนตอนที่เขาปวดท้องก่อนหน้านี้ แล้วเธอกลับทำแค่แนบเบอร์โทรศัพท์ติดต่อโรงพยาบาลมาให้กับเขา เธอเป็นห่วงแมวมากกว่าที่เป็นห่วงเขา แคทเธอรีนตะคอกใส่เขา “อย่าพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้น ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” “ช่วยรีบหน่อยแล้วกัน ผมกลัวว่าเธอจะทนได้ไม่นาน” ฌอนวางสายหลังจากที่พูดจบ “ลัลลาลัลลา เคธี่ที่รักของฉัน ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ” เฟรยาเปลี่ยนเป็นเดรสสีแดงแล้วหมุนตัวออกมา “ฉันสวยไหมล่ะ?” “เฟรยา ฉันขอโทษจริง ๆ นะ แต่ตอนนี้เจ้าฟัดจ์กำลังจะคลอดลูก ฉันต้องรีบไปแล้ว เรายก