บทที่ 1045

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับผมไม่ได้โกรธคุณ ผมแค่ไม่เข้าใจคนอย่างโทมัส” ร็อดนีย์กัดฟันกรอด “ซาร่าคุณติดต่อเขาได้ไหม? ผมต้องการสั่งสอนเขา คุณจะช่วยผมไหม?” “อย่าพูดอย่างนั้นสิคะเขาสมควรจะได้รับการสั่งสอนซะบ้าง ฉันจะโทรหาเขาและพยายามหาคําตอบมา แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับสายไหมนะคะ” ซาร่าพบหมายเลขของโทมัสและโทรออกทว่าไม่มีใครรับสาย เธอกัดฟันและพูดว่า “เขาไม่ยอมรับสายฉันด้วยซ้ำ โอ้ตายละ นี่ฌอน…เป็นยังไงบ้างคะ? ถึงยังไงเราก็รู้จักกันมานานกว่าสิบปีแล้ว มัน... เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่เป็นห่วงเขา” “โอ้ เขาไปเมลเบิร์นน่ะ” ร็อดนีย์ถอนหายใจ “ผมไม่รู้ว่าทําไมจู่ ๆ เขาถึงไปอยู่ในเมลเบิร์น เขายังไปดื่มกับ เชสด้วย” เมลเบิร์น... คํานี้ทําให้ซาร่าถึงกับใจหายแว้บ เธอจําได้ว่าฌอนและแคทเธอรีนพบกันที่เมลเบิร์น หรือว่าเขาสงสัยอะไรบางอย่างอยู่? “ซาร่า...” เสียงของร็อดนีย์ดึงเธอออกจากภวังค์ความคิดของเธอ “ผมเห็นรถสปอร์ตคันใหม่ข้างนอกนั่น คุณเปลี่ยนรถเหรอ?” “ใช่ค่ะ...” ด้วยเกรงว่าเขาจะเข้าใจผิดไปว่าเธอหน้าเงินซาร่าจึงรีบอธิบายว่า “ฉันไม่ต้องการรถคันเก่าอีกต่อไปแล้วฉันต้องการกําจัดความทรงจําต่าง ๆ ในอดีตให้หมดสิ้น