บทที่ 8: ความสับสนของเธอ

“โอ๊ย เจ็บนะ!” ชินี เยลส์ ดีดหน้าผากซันนี่ ฟิลด์เนื่องจากอีกฝ่ายพูดจาไร้สาระ “ถ้าเจ็บ ต่อไปก็อย่าพูดแบบนี้อีก!” ชินีจ้องเธอแล้วผลักประตูวอร์ดเปิดออก มีอา เบลนยังคงหลับอยู่ บนโต๊ะมีผลไม้วางอยู่เต็ม “ทำไมเธอเอาผลไม้มาเยอะแยะอีกแล้ว ของคราวก่อนยังไม่หมดเลย!” ชินีร้องอุทานขณะวางของที่ซื้อมาลง และจากนั้นจึงเริ่มจัดเก็บผลไม้บนโต๊ะ ซันนี่หยิบเก้าอี้จากนั้นนั่งลงแล้วพูดสบายๆ ว่า "ครอบครัวฉันทำร้านขายผลไม้ ยังไงก็ฟรีอยู่แล้ว เธอจะกินเยอะแค่ไหนก็ได้" “นั่นคือเงินที่พ่อกับแม่ของเธอแลกมาจากการทำงานหนัก อย่าให้เสียเปล่า ฉันจะจ่ายให้คืนเธอทีหลัง” ชินีกล่าว ซันนี่รีบยืนขึ้นแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ชินี เธอหมายความว่ายังไง เธอกำลังดูถูกฉันอยู่เหรอ?” ชินีรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วปิดปากเธอพร้อมพูดว่า "เบาหน่อย เธอไม่เห็นเหรอว่าแม่ฉันหลับอยู่นะ" ซันนี่หน้างอและไม่มีความสุข ชินีปลอบเธออย่างรวดเร็งพลางบอกว่า "เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ฉันแค่รู้สึกว่าการหาเงินมันไม่ง่าย นอกจากนี้ เธอยังช่วยฉันมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา..." "หยุดเลย!" ซันนี่กลอกตาเพื่อหยุดไม่ให้ชินีพูดต่อ ชินีพูดไม่ออก เอาเถอะ เธอจะซื้อของติดไม้ติดมือไปตอนที่ไปเยี่ยมพ่อแม่ของซันนี่ก็แล้วกัน “นี่ ออกไปข้างนอกกัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” ซันนี่เห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง เธอเลือกจะคุยเป็นการส่วนตัวมากกว่า ชินีหันไปมองเธออย่างฉงน "ออกมาเถอะน่า" ซันนี่เร่งเร้า พูดจบซันนี่ก็จับมือเธอ เปิดประตูแล้วพาเดินออกไป "มีอะไรเหรอ?" ชินีถาม ซันนี่ดึงเธอเข้ามาใกล้หน้าต่างแล้วถามว่า "หล่อนหมั้นแล้วนะ เธอรู้เรื่องนี้ไหม" “รู้” ชินีพยักหน้า “เธอรู้เรื่องนั้นได้ยังไง” ซันนี่ถาม ชินีอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นว่าซันนี่ประหลาดใจเพียงใด "มันยากที่จะไม่รู้ว่าผู้ชายที่รวยที่สุดในเมืองประกาศหมั้นน่ะ จริงไหม?" “จริงนะ...” ซันนี่ขมวดคิ้วและจู่ๆ เธอก็ถามขึ้น “แล้วพวกเขาจะเชิญเธอไหม” ชินี ยักไหล่และถามกลับ “เธอคิดว่าไง?” ซันนี่ทำหน้ามุ่ยและพึมพำ “ทำไมหล่อนถึงเป็นคนที่ได้ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยขนาดนั้น ในขณะที่เธอ.....” "ซันนี่!" ชินีขัดเธอแล้วพูดว่า "เธอไม่จำเป็นต้องทวงความยุติธรรมให้ฉัน ฉันไม่คิดว่าฉันกำลังลำบาก!" ซันนี่กัดริมฝีปาก เธอรู้ว่าสำหรับชินีแล้ว ตราบใดที่คุณป้ามีอายังสบายดี นั่นก็เป็นความสุขอันใหญ่หลวงของเธอแล้ว “อ้อ ฉันเพิ่งไปที่ฝ่ายชำระเงินมา พวกเขาบอกว่าเธอจ่ายค่ารักษาเรียบร้อยแล้ว ไปเอาเงินมาจากไหนน่ะ?” ซันนี่ถาม ชินีตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบพูดอย่างใจเย็น "ฉันไปขอยืมเงินเขาเมื่อวานนี้" “โอ้ แต่ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกว่าเขาไม่อนุญาตให้เธอไปที่นั่นนี่?” ซันนี่เป็นกังวลขึ้นมา “เขาทำให้เธอลำบากหรือเปล่า?” หัวใจของชินีเต้นผิดจังหวะ “อย่ากลับมาที่นี่อีกนะ ฉันไม่ต้องการเห็นเธออีก!” “ตั้งแต่หล่อนหย่ากับฉัน แล้วชีวิตของหล่อนจะมาเกี่ยวอะไรกับฉันอีก” “ฉันได้ยินมาว่าอาการของแม่ของเธอไม่ค่อยดี และเธอก็กำลังจะไม่เหลือเงินแล้ว ฉันจะให้เงินเธอ 6,000,000 บาท ดังนั้นเธอต้องช่วยพี่สาวของเธอในครั้งนี้!” “รับเงินแล้วกลับไปที่โอ๊คซิตี้ซะ!” ชินีกำหมัด เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่เธอเรียกว่าพ่อถึงกลายเป็นศัตรูกับเธอ “ชินี… ชินี…” ซันนี่สังเกตเห็นสีหน้าที่น่ากลัวของเธอและตะโกนใส่เธอ ชินีรีบดึงสติกลับมา เธอหันไปมองซันนี่แล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ?” "เธอไม่เป็นไรนะ?" ซันนี่ขมวดคิ้วและถามอย่างอ่อนโยน “จ้ะ ฉันสบายดี” เธอยิ้มกว้างให้เพื่อน เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวล “งั้นก็บอกฉันแล้วกันถ้าเธอลำบากอะไร ฉันจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่ อ้อ ป้ามีอาจะผ่าตัดสัปดาห์หน้าใช่ไหม” ซันนี่ถาม ชินีพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ฉันรอช่วงเวลานี้มานานแล้ว!” ซันนี่คว้ามือเธอมาจับและปลอบเธอ “ป้ามีอาจะต้องผ่านมันไปได้ ไม่ต้องห่วง ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอในวันผ่าตัดของคุณป้า!” "ได้เลย!" ชินีโอบแขนรอบตัวซันนี่ และซบหน้าลงบนไหล่ของเธอ เธอเหนื่อยล้าจริงๆ!