บทที่ 2: แบ่งแยก

"คุณคะ, ช่วยรอก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบออกมา” เมื่อรถมาถึงย่านที่พัก ชินีขอให้คนขับจอดรอเนื่องจากแถวนี้เรียกแท็กซี่ได้ยาก “ได้ครับ” เขาตอบ ชินีวิ่งตรงดิ่งไปสู่ที่คฤหาสน์ เธอต้องรีบเอาเงินแล้วไปให้ถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด “คุณหนูคะ นี่คุณ...” คนรับใช้เปิดประตูรับด้วยสีหน้าระรื่น แต่ทันทีที่หล่อนจำสถานะของชินีจากเสื้อผ้าได้ สีหน้าของหล่อนก็เปลี่ยนไปทันที “คุณมาหาคุณท่านหรือคะ” คำพูดขอบงหล่อนห่างเหินและเย็นชา ชินีไม่มีเวลาถือสาเรื่องเหล่านี้ เธอเพียงพยักหน้ารับ สาวใช้เปลี่ยนท่าทีและพูดกับเธอว่า "คุณท่านยุ่งมาก ดิฉันจะต้อง..." “ฉันโทรบอกเขาแล้ว” ชีนี่ขัดจังหวะหล่อน สาวใช้รู้สึกไม่พอใจที่หล่อนถูกขัดจังหวะ “อย่างนั้นเชิญค่ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ชีนี่รีบวิ่งเข้าไปด้านใน คฤหาสถ์นั้นโอ่อ่าและอลังการ ด้วยการตกแต่งอย่างวิจิตรสไตล์ยุโรป เจคอบกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา เขาเห็นเธอเข้ามา แต่ทำเพียงเหลือบมองเธอโดยไม่พูดอะไร ในทางกลับกัน ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขากลับกระสับกระส่าย “เธอทำงานเรียบร้อยนะ?” หล่อนถาม. ชินีพยักหน้า ผู้หญิงคนนั้นถามอีกว่า "เธอถูกจับได้หรือเปล่า" ชินีส่ายศีรษะ ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจด้วยความโล่งอกและจับแขนของเจคอบด้วยรอยยิ้ม “คุณท่านคะ เป็นการดี ในที่สุดญานีน้อยของเราก็จะได้เป็นคุณนายแฮงคส์!” ผู้หญิงคนนั้นดูแลผิวพรรณอย่างดี เธอมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า แต่ไม่พบรอยเหี่ยวย่นบริเวณหางตามากนัก เจคอบวางหนังสือพิมพ์และแตะมือหล่อน “เรื่องดีๆ กำลังมา ผมรู้มาตลอดว่าญานีตัวน้อยของเราจะไม่ทำให้เราผิดหวัง” “ถูกค่ะ เมื่อญานีได้แต่งเข้าตระกูลแฮงคส์ ลูกชายของเราก็จะสบายเช่นกัน!” พ่อของเธอยิ่งยิ้มกว้างขึ้น “ใช่ พวกเราต้องจับตระกูลแฮงคส์ให้ได้!” "เงินของฉันล่ะคะ?" ชินีที่ยืนอยู่ข้างๆ ถามขึ้น เธอไม่มีเวลาฟังเรื่องไร้สาระของพวกเขา นี่คือสาเหตุที่พ่อแม่ของเธอหย่าร้างกันในตอนนั้น เพราะความสัมพันธ์ชู้สาวของพวกเขา ยิ่งกว่านั้น ภรรยาน้อยยังให้กำเนิดบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนแก่เจคอบ เปรียบเสมือนสมบัติล้ำค่าสำหรับคนที่ให้คุณค่าลูกชายมากกว่าลูกสาวอย่างเขา เขาต้องการให้ลูกชายสืบสกุล ญานี เยลส์ เติบโตมากับพวกเขาและปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนคนในครอบครัว แต่ทำราวกับแม่ที่แท้จริงของเธอและชินีเป็นเพียงไรฝุ่น เจคอบขมวดคิ้ว เขาไม่พอใจชินี ขณะที่เขาเยาะเย้ยเธอ “ดูเธอสิ เธอมันจนและน่าขยะแขยง แล้วยังเอาแต่ถามถึงเงิน” ชินีกำหมัดแน่น พยายามสะกดกลั้นความโกรธอย่างถึงที่สุด “คุณท่าน ทำไมต้องโกรธเคืองคนบ้านนอกจากชนบทอย่างแม่นี่ เธอโตมากับพวกชาวบ้าน จะเทียบชั้นกับญานีน้อยของเราได้ได้อย่างไร” ผู้หญิงคนนั้นพูดประชดประชัน "หึ" ชินีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ย "เมื่อวานนี้ ใครกันเป็นคนขอร้องคนบ้านนอกอย่างฉันให้ช่วยเหลือ  เป็นอะไรไป? คุณแก่จนจำอะไรไม่ได้เลยหรือ ต้องการให้ฉันเตือนคุณไหม" เธอคลายกำมือ ไม่จำเป็นที่เธอจะโมโหคนแบบนี้ “แม่เธอสอนมาแบบนี้หรือ” เจคอบผุดลุกขึ้นพร้อมเบิกตากว้างด้วยความโกรธ “เธอยังเคารพฉันในฐานะพ่ออยู่หรือเปล่า” ชินีมองเขาอย่างเย็นชาเพื่อสื่อว่าไม่มีความรู้สึกเช่นนั้นหรอก พ่อ? เธอไม่มีมานานแล้ว “ชินี เยลส์ ยายเด็กเลว!” เจคอบตะโกน เขาอารมณ์เสียอย่างมาก เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วเงื้อมือขึ้น เขากำลังจะฟาดลงไปที่เธอ ชินีไม่ได้หลบ ในทางกลับกัน เธอยืดหลังให้ตรง เชิดคางขึ้น และมองที่ตรงไปที่เขา “เอาสิ ตีฉัน ฉันไม่เคยเป็นลูกสาวของคุณอยู่แล้ว” มือของเจคอบหยุดอยู่กลางอากาศ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถตีเธอได้ “เอาล่ะ เอาเงินแล้วออกไปเสีย อย่าทำให้บ้านของเราสกปรกและทำให้คุณท่านเสียอารมณ์!” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยความรังเกียจขณะที่ดึงเจคอบออกไปและโยนเช็คให้ชินี เธอมองลงไปที่เงินจำนวน 6,846,000 บาทที่เขียนไว้ในนั้น นั่นคือราคาเพื่อแลกกับความบริสุทธิ์ของเธอ 6,846,000 บาท เธอไม่รู้ว่ามันราคาถูกหรือคุ้มค่าเกินราคาไปหรือเปล่า นี่เป็นเงินก้อนแรกที่ครอบครัวเยลส์มอบให้เธอ มันอาจจะเป็นเงินก้อนสุดท้ายด้วยเช่นกัน เธอยิ้มอย่างเย็นชา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอกำลังเยาะเย้ยตัวเอง และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอเห็นว่ามันไร้สาระ ชินีพับเช็คและใส่ลงในกระเป๋าก่อนจะหันหลังเดินจากไป “เอาเงินของเธอแล้วไปจากที่นี่ อย่ามาให้ฉันเห็นอีก!” เจคอบเตือน และผู้หญิงคนนั้นก็สำทับ "ใช่แล้ว ตระกูลเยลส์ต้องการลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น! เธอก็กลับไปที่ของเธอซะ!" ร่างกายของชินีค้างอยู่กับที่และเธอก็กำหมัดอีกครั้ง พวกเขาพยายามบังคับให้เธอจากไปเพราะพวกเขากังวลว่าเธอจะทำลายแผนการชั้นดีของพวกเขาอย่างนั้นหรือ? ช่างเป็นคู่ที่เลวร้ายเหมาะสมกัน!