Kabanata 1609

Sa isang matinding sigaw, nagbago si Fenix sa kanyang tunay na anyo, nagpakawala ng agos ng kanyang apoy ng buhay—Phoenix Inferno—sa isang iglap. Ang mga apoy ay sumiklab na parang isang dambuhalang, hindi mapigilang halimaw, nagngangalit na may poot na tila naglalayon na lamunin ang buong mundo. Sa ilalim ng matinding init, ang hangin ay nagbago at umikot nang marahas, sinasalubong ng walang tigil na tunog ng pag-crack at pag-split. Ang lupa ay nanginginig ng labis, ang mga bundok ay gumuho, at ang malalaking bato ay nahulog. Ang lupa ay nahati, na nagpapakita ng napakaraming malalalim at nakakatakot na mga bitak. Sa loob ng ilang sandali, ang nakapaligid na lugar, na umaabot ng maraming milya, ay nilamon ng naglalagablab na apoy, na naging parang isang eksena mula sa impiyerno. Ang nag-aapoy na init ng mga alon ay sumiklab na parang magulong agos, natutunaw ang matitigas na bato sa mga ilog ng naglalagablab na lava. Ang apokaliptikong tanawin ay parehong nakakatakot at kahanga-han