บทที่ 3782

“แต่เราก็ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้!” โคลตันร้องบอก "แน่นอนครับ" ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่พนักงานต้อนรับคนนั้น “คุณได้ยินที่โซเฟียพูดใช่ไหม เราทานอาหารได้ฟรี” พนักงานต้อนรับคนนั้นทำสีหน้าดูหมิ่นเหยียดหยาม เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ จะยังคงกินอาหารที่นี่หลังจากโดนดูหมิ่นไปอย่างหนักแล้ว แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงส่งยิ้มจาง ๆ ให้พวกเขา “ถ้าคุณยังอยากจะทานอาหารที่นี่อยู่ก็เชิญทางนี้ค่ะ” "ไม่จำเป็น!" ฮาร์วีย์ยิ้มให้เธอก่อนจะกดโทรศัพท์ออกไป “เอารถกระบะมาที่นี่สิบคัน ฉันจะเอาอาหารทั้งหมดกลับไป” หนึ่งชั่วโมงต่อมาโซเฟียก็เดินออกมาจากห้องวิมานฟ้าพร้อมกับเดนและไคลด์ ซึ่งได้กินอาหารและดื่มไวน์จนพุงกาง ดูจากสารรูปแล้วพวกเขาต้องดื่มกันหนักมากแน่ ๆ เมื่อพนักงานต้อนรับเห็นทุกคนเดินออกมา เธอก็รีบวิ่งไปยื่นใบเสร็จรับเงินให้ “นี่คือค่าใช้จ่ายของหัวหน้าตอร์เรสค่ะรองหัวหน้าเบเน็ตต์ ก่อนกลับไปพวกเขายังฝากขอบคุณที่คุณให้การต้อนรับเขาด้วย” พนักงานต้อนรับเหงื่อแตกพลั่ก ๆ “พวกเขาอยู่ทานอาหารที่นี่จริง ๆ เหรอ?” เดนมีสีหน้าขบขัน “โคลตันต้องแก่แล้วจริง ๆ เขาเริ่มไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรแ