บทที่ 3701

“แต่ยังไงก็ตามนี่คือยาที่เรากำลังพูดถึงอยู่จริง ๆ มีอยู่เพียงวิธีเดียวที่ทำให้แอมเบอร์และคนอื่น ๆ กลายเป็นอย่างนี้ก็คือพวกเขากินอะไรบางอย่างเข้าไป “แต่สาวกกองบังคับคดีของหลงเหมินทำหน้าที่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากินและดื่มที่นี่ ไม่มีทางที่จู่ ๆ พวกเขาจะหันมาเล่นงานเรา “พวกเขากินหรือดื่มอะไรที่คนนอกนำเข้ามาหรือเปล่า?” “คนนอกนำเข้ามา…?” เลย์นมีสีหน้าเปลี่ยนไป "ชา…" "อะไรนะ?" ฮาร์วีย์หันมองดูโดยสัญชาตญาณ สีหน้าของเลย์นดูแย่ลงทันที “เป็นเรื่องของผู้คนที่มาทำการขอโทษนั่นแหละ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรินชาสามถ้วยให้กับเด็กที่มีความสามารถในขณะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น “เธอบอกว่าการดื่มชาหมายถึงพวกเขาให้อภัยเธอ ถ้าเด็กพวกนั้นไม่ได้ดื่มชาเธอก็คงจะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นตลอดไป... “แต่ใบชาและน้ำเป็นของเรา ทำไม…?" สีหน้าของฮาร์วีย์ดูมืดมนก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เป็นเรื่องง่ายมากที่พวกเขาจะวางยาให้กับเด็กทั้งสามคนนั้น “ยกตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถจุ่มมือแช่ในยาชุบชีวิตเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วจุ่มนิ้วลงในถ้วยชาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น” เลย์นเริ่มโอนเอนไปมารอบ ๆ สถานที่แห่งนั้น “นี่เป็นความผิดของฉัน