บทที่ 30

“ทำไม” ดอนกำลังจะบ้าตาย คืนนี้เขาได้รับโทรศัพท์และเขาก็ล้มละลายอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม ฮาร์วี่ย์ยิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรซ้ำไปที่หมายเลขนั้น ตอนนี้อีวอนน์ส่งหมายเลขโทรศัพท์ของเธอให้เขาแล้ว โทรศัพท์ได้รับการติดต่ออย่างรวดเร็วและเสียงของอีวอนน์ก็ดังออกมาจากปลายสายของโทรศัพท์ “ท่านประธานคะ ดิฉันดำเนินการไล่ ดอน แซนเดอร์ ตามคำสั่งของคุณแล้ว ในตอนนี้ดิฉันกำลังให้ทนายความติดตามเงินโครงการของบริษัทที่เขายักยอกไป” “คุณ…คุณซาเวียร์…” ดอนสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในตอนนี้เขารู้สึกมึนงงและสายตาของเขาเริ่มพล่ามัว มีดในมือของเขาร่วงหล่นลงบนพื้น เขาพึมพำออกมา “เป็นไปได้ยังไง? คนไร้ประโยชน์อย่างแกจะเป็นประธานบริษัทคนใหม่ได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!" “เป็นไปไม่ได้! รุ่นปัจจุบันของตระกูลยอร์กต่างก็รู้จักกันดี แกไม่มีทางเป็น…” ดอนส่ายหัวไปมา ตอนนี้เขากำลังจะบ้าตายแล้ว เขาเดาถูกแล้ว แต่เขาปฏิเสธที่จะเชื่อ ไอ้ขยะที่เขาดูถูกอาจทำลายเขาได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกับการบดขยี้มดตัวเล็ก ๆ “ขอเถอะ ช่วยบอกฉันทีว่าแกเป็นใคร? แม้ว่าแกต้องการให้ฉั