บทที่ 2652

“นายกล้ามีเรื่องกับนายน้อยบาวเออร์จริง ๆ เหรอ? ไม่รักชีวิตตัวเองเลยเหรอ?! “อยากตายนักหรือไง?! “ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ถ้านายรักชีวิตตัวเอง นายก็ต่อแขนขาของฉัน และไปคุกเข่าขอความเมตตาซะ แบบนั้นฉันอาจจะสามารถช่วยอะไรนายได้บ้าง “ไม่อย่างนั้นตระกูลของนายจะตายกันหมดนะ!” ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือของเขาไปที่ใบหน้าของแคร์รี่โดยไม่คิดที่จะตอบเธอ เขานิ่งเฉยตลอดเวลา สีหน้าว่างเปล่าเช่นเคย “อ๊าาา!” แคร์รี่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเธอสั่นเทา ความเจ็บปวดอันน่าสะพรึงกลัวแพร่ไปทั่วร่างกายของเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างสาหัส … ไม่นานหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และเอ็ดวินก็มาถึงที่หลงเหมิน บูโดกัน พวกเขาลงจากรถด้วยความเร่งรีบ เอ็ดวินแบกแคร์รี่ขึ้นไหล่ข้างเดียวอย่างไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอเป็นเพียงกระสอบข้าวสาร ณ ตอนนี้ทั้งบูโดกันเต็มไปด้วยเหล่าสาวกแห่งกองบังคับคดีของหลงเหมิน เมื่อฮาร์วีย์และเอ็ดวินลงจากรถ พวกเขาก็เห็นเพียงสาวกองค์กรเดียวกัน พวกเขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์ “นายกล้าทำร้ายเจ้าหน้าที่เคนเนดี้ได้ยังไงฮาร์วีย์?! อยากตายหรือไง?” ใครบางคนตะโกนใส่เขาทันที ฮาร์วีย์ไม่รอช้า เพี๊ยะ!