บทที่ 17

พวกเขาดูงงงวย แต่หลังจากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ดอนเยาะเย้ยและหัวเราะออกมาเช่นเดียวกัน “ฮาร์วี่ย์ นี่คือหลักฐานของนายงั้นเหรอ? นายไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเหรอ” "มิสเตอร์แซนเดอร์ ทำไมต้องเสียเวลาคุยกับคนโง่ด้วย? ผมไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดด้วยซ้ำ!” ในขณะนั้นแซ็คไม่สามารถทนต่อไปได้อีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าโทรศัพท์เครื่องเก่าของฮาร์วี่ย์และเขวี้ยงมันลงบนพื้น จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์และด่าเขาว่า “แกมันก็แค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์! ทำไมแกยังสร้างเรื่องอยู่ตลอดเวลา? แกอ้างว่านายมีหลักฐาน!ไอ้บ้าเอ๊ย!” “ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! พวกเรารังเกียจที่แกยังอยู่ที่นี่!” “มีคนแบบแกในครอบครัวของเราได้อย่างไร…” “ไม่มีอะไรดีเลย!” ทุกคนในตระกูลซิมเมอร์เริ่มว่าพวกเขาถูกฮาร์วี่ย์ทำให้ได้รับความอับอายอย่างมาก พวกเขารู้อยู่แล้วว่าฮาร์วี่ย์ไม่มีทางเป็นซีอีโอคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ได้แน่นอน แต่พวกเขารู้สึกเหมือนว่าฮาร์วี่ย์ประเมินพวกเขาต่ำเกินไป "นี่…" มันเกินความคาดหมายของฮาร์วีย์ที่อีวอนน์เลิกใช้หมายเลขติดต่อปัจจุบันของเธอซึ่งเธอใช้มันมาสามปี สิ่งสำคัญคือเธอไม่ได้แจ้งให้เขาทราบด้วย