บทที่ 1732

"หวืด!" การเคลื่อนไหวครั้งนี้ของเดนเซล วอชิงตันสามารถผ่าภูเขาฮัวได้ ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเขาทุ่มจนสุดตัว เขามีความมุ่งมั่นและกระตือรือร้นที่จะต่อสู้กับฮาร์วีย์ ยอร์กให้ตายกันไปข้างหนึ่ง โดยต้องการบังคับให้ิรกฝ่ายล่าถอยไป ทว่าฮาร์วีย์กลับไม่สะท้กสะท้าน และเขายังคงฟาดฟันด้วยมีดในมือต่อไป แกร๊ง!! ด้วยเสียงที่คมชัด มีดยาวหัวตัดในมือของเดนเซลก็หักออกเป็นสองท่อน และสีหน้าเหลือเชื่อฉายเด่นหราบนใบหน้าของเขา "น่าสนใจ" ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อยขณะพลิกมีดยาวหัวตัดในมืออีกครั้ง ในตอนนี้เดนเซลเริ่มวิตกกังวล จากนั้นเขาก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า “ไม่…” "หยุด!" สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน และเขาเอ่ยปรามฮาร์วีย์ให้หยุด ทว่าฮาร์วีย์กำลังจะฟันคอของเดนเซล ก่อนที่เสียงของเขาจะขาดห้วงไป “แกจะฆ่าเจ้านายของเราไม่ได้! แกไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา!” “แกรู้ไหมว่าเจ้านายของเราคือใคร?” มีดยาวหัวตัดในมือของฮาร์วีย์หยุดกะทันหันหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบมีดยังติดอยู่ที่คอของเดนเซลและฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ขยับมันต่อ จากนั้นเขาก็มองไปที่บิ๊กฟลายด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น บอกผมมาสิว่าเขา