บทที่ 44

แมนดี้ดูอึดอัดเพราะเธอไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร แต่แองเจิลมองเควินด้วยความสับสน เควินยิ้มและพูดว่า “แองเจิล เธอไม่รู้เหรอว่าลูกเขยคนนี้วันนี้เขามาที่นี่เพื่อจะซื้อรถ เขามอง ปอร์เช่ พานาเมร่า ทำไมคุณไม่ช่วยเขาเลือกสีล่ะ” แองเจิลถอนหายใจและพูดว่า “ลืมมันไปซะเถอะ ไม่มีรถสีเขียวสำหรับยี่ห้อปอร์เช่นี้หรอก มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเลือกให้เขา” หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้นเธอก็มองไปที่ฮาร์วี่ย์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ไง ขี้แพ้! นายไม่เห็นเหรอว่าแมนดี้คบกับลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่? หากนายรู้ตัวเองก็หลีกทางให้พวกเขาซะ! นายไม่รู้เหรอว่านายช่างเป็นสิ่งไม่น่ามองเลยสำหรับที่นี่?” เควินก็หัวเราะออกมาเช่นกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะเดียวกันเขาก็เหลือบมองไปที่ฮาร์วี่ย์ ‘ผู้ชายคนนี้ช่างมีชีวิตที่น่าสมเพช ฉันได้ยินมาว่าเขาช่วยทำความสะอาดรองเท้าของลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย ช่างเป็นความอัปยศอย่างยิ่งสำหรับผู้ชาย! สีหน้าของฮาร์วี่ย์บ่งบอกถึงความไม่พอใจ เขารู้ว่าแองเจิลมีวาจาที่รุนแรง แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยที่เธอจะทำตัวชั่วร้ายและเลวทราม ฮาร์วี่ย์กำลังจะโกรธ แต่แมนดี้ก็ดึงแองเจิลออกไปยืนข้าง ๆ และพูดอะไร