บทที่ 2204

เมื่อเห็นว่าลิเลียนและไซม่อนดูหดหู่เล็กน้อย ลูซี่ก็กัดฟันและชี้ไปที่ฮาร์วีย์อีกครั้ง “นายไปเห็นนายน้อยทอมป์สันออกจากมอร์ดูเมื่อไหร่? “และต่อให้นายน้อยทอมป์สันจะเป็นคนออกคำสั่ง… “เขาก็ทำไปเพราะนายเท่านั้น! “ถ้าไม่ใช่เพราะนายไปขัดขวางการนัดเดทและตบเขา… “เขาจะทำแบบนั้นตั้งแต่แรกทำไม?! “ไม่ว่าจะยังไงนายก็จะต้องรับผิดชอบทั้งหมดนี้! “ออกไปซะ! เดี๋ยวนี้! “เราจะดูแลแมนดี้และซีนเธียร์เอง! “และขอร้องล่ะ เซ็นใบหย่าแล้วเลิกยุ่งกับแมนดี้สักทีเถอะ ตกลงไหม?” ลูซี่นำเอกสารการหย่าร้างอีกฉบับออกมาและโยนมันต่อหน้าอาร์วีย์ แน่นอนว่าเธอกับลิเลียนได้เตรียมสำเนาไว้มากมายแล้ว พวกเธอไม่กลัวหากฮาร์วีย์จะฉีกเอกสารฉบับนั้นด้วย ลิเลียนซึ่งดูสงบลงกว่าเดิมเล็กน้อยได้สติกลับคืนมา เธอลุกขึ้นและจ้องมองฮาร์วีย์เป็นฟืนเป็นไฟ “ถูกต้อง! ลูซี่พูดถูก! “ไม่ว่าจะอย่างไรทั้งหมดนี้ก็เป็นความผิดของนาย! “ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว! นายไม่จะไม่ถูกอนุญาตให้เข้าไปในวิลล่าหมายเลขหนึ่งแล้วด้วย! “นายอย่าได้คิดที่จะปอกลอกแมนดี้เพียงเพราะเธอได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌองล่ะ! “ไอ้ลูกเขยหน้าเงิน! ไปตายที่