บทที่ 1943

ชายร่างใหญ่หัวโล้นที่รู้จักกันในชื่อลีรอยเป็นศิษย์ภายนอกของหลงเหมิน เขายังเป็นอันธพาลข้างถนนอีกด้วย แต่เนื่องจากมีสาวกภายนอกของหลงเหมินเช่นเขานับหมื่นคน ดังนั้น เขาจึงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมในสังเวียนเมื่อคืนนี้ จึงไม่แปลกเลยที่เขาไม่รู้จักฮาร์วีย์ ใบหน้าของเฮเซลซีดลงทันทีเมื่อเธอได้ยินว่าพี่ชายหัวโล้นลีรอยแท้จริงแล้วเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจัสติน วอล์กเกอร์ ใช้ชื่อคนอื่นมาทำตัวเหนือกว่าแต่กลับเจอตอซะได้? ในโลกใบนี้จะมีอะไรน่าอายไปกว่านี้อีก? ยิ่งไปกว่านั้น จัสตินไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ ชื่อของสตีเว่น วอล์คเกอร์ก็อาจไม่มีประโยชน์สำหรับจัสติน เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ สีหน้าของเฮเซลก็ดูหวาดกลัวอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกัน เสียงที่ไม่แยแสของจัสตินก็ดังมาจากนอกห้อง “ลีรอย ฉันไม่ได้ให้นายไปเอารีสลิ่งจากในรถมาขวดนึงหรอ? ทำไมชักช้านัก” เห็นได้ชัดว่าจัสตินเพิ่งส่งลีรอยออกไปทำธุระ หลังจากรออยู่นานสองนานแล้วลีรอยยังไม่กลับมา เขาจึงออกมาตามด้วยตนเอง ลีรอยตกใจ เขากลอกตาและรีบออกไปข้างนอก จากนั้นเขาก็พูดน้ำเสียงโทนต่ำว่า “รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ ผมเพิ่งพบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างชื่อของคุณเพื่อมาทำ