บทที่ 1892

ฮาร์วีย์หรี่ตาลงขณะพินิจมอลล์จัสติน ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับจัสติน ฮาร์วีย์ไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำว่าตัวต้นเรื่องที่คิดยุยงเรื่องทั้งหมดต้องเป็นจัสตินไม่ก็แองเจลิน่า การได้เห็นความเด็ดขาดของจัสตินในการฆ่าโรนัลด์ ก็เพียงพอที่จะบอกความจริงข้อนี้ได้แล้ว ถึงกระนั้น ฮาร์วีย์ก็ยังประทับใจในความโหดเหี้ยมและความเด็ดขาดของจัสตินอย่างแท้จริง เขาช่างเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานไม่เหมือนใครเลยจริง ๆ! ฮาร์วีย์ไม่อาจจับผิดกันกระทำของจัสตินได้แม้แต่นิดเดียว ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแล้ว การที่พ่อผู้เป็นที่รักฆ่าตัวต้นเรื่อง หลังจากรู้ความจริงก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ เหงื่อเย็นหยดลงหลังของลูค ขณะที่เขาเห็นฉากทั้งหมด ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเมย์ถึงบอกว่าชีวิตของเขาเป็นของฮาร์วีย์ ถ้าไม่ใช่เพราะความใจกว้างของฮาร์วีย์ เขาคงลงเอยแบบเดียวกับโรนัลด์ ในเกมระหว่างสองตัวตนที่ทรงพลัง คนอย่างลูคก็เป็นแค่เบี้ยที่ถูกสละทิ้งได้ตลอดเวลา แปะ แปะ แปะ! จู่ ๆ เมย์ก็ตบมือเรียกความสนใจจากทุกคน “คนจริงใจอย่างคุณนี่เป็นอย่างที่คิดเลย ประธานวอล์คเกอร์ ฉันล่ะประทับใจจริง ๆ! “เพื่อแสดงความขอบคุณต่อความเคาร