บทที่ 183

เลียม สโตน โบกมือเป็นสัญญาณ ชายคนหนึ่งของเขาที่ถือท่อนเหล็กอยู่ข้างหลังเขาพูด “เจ้านายครับ เคยมีคนมาที่ยิมชกมวยของเราด้วยการชนะติดต่อกันสิบครั้ง เขาคิดว่าเขาจะได้รับเงินมหาศาล แต่เขาไม่เข้าใจหลักการพื้นฐานอย่างหนึ่ง หลักการนั้นคือการใช้สองมือเพื่อเอาชนะสี่มือนั้นเป็นเรื่องยาก ผู้ชนะที่ไม่สามารถจัดการพวกเราทุกคนได้และถูกทุบตีจนเละ และนั่นเขารู้แล้วว่าเขา ‘ยอดเยี่ยม’ แค่ไหน!” “คุณได้ยินแล้วใช่ไหม? ผมยอมรับว่าคุณค่อนข้างมีทักษะที่สามารถทำให้ดาริโอ มัวร์ ล่าถอยได้ คุณยังยอดเยี่ยมมากเพราะคุณสามารถทำให้ไทสันยืนอยู่ข้างหลังคุณได้” เลียมหัวเราะอย่างเย็นชา “ปัญหาคือตอนนี้คุณทั้งคู่อยู่ในอาณาเขตของผม นี่เป็นเวลาที่จะอวดดีอยู่อีกงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะโพร่งถามตรง ๆ ว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณให้การสนับสนุนครอบครัวบรู๊คและทำให้ชีวิตเราเกิดความยากลำบาก?” เลียมขมวดคิ้ว เขาหัวเราะเบา ๆ “พี่ชาย คุณจำเป็นต้องเริ่มสงครามครั้งใหญ่เพียงเพื่อประโยชน์ของลูกน้องสองคนงั้นหรือ? ไป เอาเงินมา มาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พวกเขากัน” "ครับ เจ้านาย!" ลูกน้องคนหนึ่งของเขานำกระเป๋าเงินสองใบออกมาและเปิดมันต่อหน้าเลีย