บทที่ 181

“ไม่เลว การชกของดาริโอมีระดับเทียบเท่าแชมป์โลกมวยสากล” เชนลูบเคราของเขา “แรงที่เหวี่ยงหมัดออกไปคงมีน้ำหนักประมาณหนึ่งพันปอนด์” “คุณมีแววตาที่เฉียบคมจริง ๆ มิสเตอร์ไนส์เวลล์” เลียมพูดกล่าวอย่างเยาะเย้ย “หมัดของเขาสามารถทำให้คนทั่ว ๆ ไปกระดูกหักได้อย่างง่ายดาย พวกเขาต้องนอนโรงพยาบาลครึ่งเดือน! ไ้อ้สวะคนนี้ช่างกล้าที่ไปท้าทายและใช้แขนปกป้องการโจมตีของดาริโอ ถ้าผมพูดไม่ผิดตอนนี้แขนทั้งสองข้างของเขาคงจะหักแหลกละเอียดไปแล้ว!” เลียมมั่นใจ แต่ในวินาทีถัดมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ฮาร์วีย์ค่อย ๆ คลี่กางแขนแขนของเขาออก แม้ว่าเขาจะมีอาการเนื้อตัวสั่น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าแขนของเขาไม่ได้หัก ใบหน้าของเลียมเปลี่ยนสี ริมฝีปากของเผยอค้างพร้อมขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงดในสภาพที่ฮาร์วีย์ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เชนพูดอย่างเฉยชาว่า “มิสเตอร์สโตน ดูเหมือนว่าคุณจะคิดผิด ผู้ชายคนนี้เกินความคาดหมายของเราทั้งคู่จริง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งรับต่อแรงหมัดของดาริโอนั้นได้อย่าง นั่นเป็นทักษะที่ดีทีเดียว” เลียมกัดฟันกรอด “แม้ว่าเขาจะสามารถตั้งรับการโจมตีนั้นได้ แต่ตอนนี้เขาก็คงเสียพละกำลังไปมากอย่างแน่นอน…” “อาจจะเป็นแบบนั้