บทที่ 767

เมื่อเธอเห็นแบบนั้น เมเรดิธก็มีความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา เธอรีบวิ่งไปหาเจเรมี่ด้วยท่าทางกังวล “เจเรมี่!” เจเรมี่มองตามเสียงและพบว่าเฟลิซิตี้วิ่งเข้ามาหาเขา จากนั้นจึงหันไปมองเมเดลีนที่ยิ้มแย้มด้วยความตกใจ “คุณอีกแล้ว เอวลีน มอนต์โกเมอรี!” เมเรดิธดึงนิ้วที่ประสานกันของเจเรมี่และเมเดลีนออกจากกัน “ทำไมคุณไม่ยอมปล่อยเราไปสักทีล่ะ เอวลีน? หยุดพยายามเกลี้ยกล่อมคู่หมั้นของฉันได้แล้ว! เจเรมี่รักฉัน! เขาไม่รักคุณหรอก คุณมันประสาทหลอนไปเอง!” “คู่หมั้นงั้นเหรอ? ฉันคิดว่าคุณนั้นแหละประสาทหลอนไปเอง เฟลิซิตี้” เมเดลีนยิ้มเมื่อเธอก้าวเข้าหาเมเรดิธ ออร่าของเธอครอบงำอย่างสมบูรณ์ “ให้ฉันแนะนำคุณสองคนนะ หนุ่มหล่อคนนี้ที่ฉันเพิ่งจดทะเบียนสมรสด้วยคือสามีของเอวลีน มอนต์โกเมอรี เขาคือของฉัน” "อะไร? จดทะเบียน?” เมเรดิธเบิกตากว้าง เมเดลีนดึงทะเบียนสมรสออกจากกระเป๋าของเธอและโบกมันต่อหน้าเมเรดิธ "ใช่ เราจดทะเบียนแล้ว แต่งงานกันแล้ว" “...” เมเรดิธที่รู้สึกรับไม่ได้กำลังจะระเบิดด้วยความโมโห “คุณทำได้ยังไง เจเรมี่? คุณไปจดทะเบียนกับผู้หญิงที่ชั่วร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร?” "เอาจริงนะ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉันร้ายกาจ ทำ