บทที่ 670

ในขณะที่มือของเธอกำลังจะถึงคอของเมเดลีน เธอกลับดึงมือนั้นกลับมา “เมเดลีน ถ้าแกสามารถเปลี่ยนชื่อและกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง ฉันเองก็ทำได้เหมือนกัน” เฟลิซิตี้หัวเราะด้วยน้ำเสียงอันขุ่นเคือง สายตาที่เธอมองเมเดลีนดำมืดยิ่งขึ้น “เมเดลีน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกกับเจเรมี่มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองอีกเป็นอันขาด เขาเป็นของฉัน และแก… รอก่อนเถอะ สักวันฉันจะทำให้แกรู้ซึ้งว่าผู้ชนะที่แท้จริงคือฉันคนนี้!” เธอสบถให้เมเดลีนที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องไปอย่างลับ ๆ … หลังจากพักฟื้นสองวัน สภาพจิตใจของเมเดลีนก็กลับมาดีดังเดิม เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นที่โรงแรมคืนนั้น เธอจึงโทรไปหาเจเรมี่ ไม่มีคนรับสายหลังจากต่อสายอยู่นาน เธอพยายามโทรอยู่หลายครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็เป็นเหมือนครั้งแรกที่โทรไป ในขณะที่เธอกำลังคิดที่จะไปหาเจเรมี่เพื่อพิสูจน์บางอย่างให้เห็นกับตา เฟลิเป้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ เขาเอ่ยถามเธอด้วยสายตาอันอ่อนโยน “เอวลีน คุณตัดสินใจแล้วรึยังว่าจะพาแจ็คกับลิลลี่กลับเมืองเอฟกับผมเมื่อไหร่?” “เฟลิเป้ ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องที่กลับเมืองเอฟตอนนี้” คำตอบของเมเดลีนกระชับและชั