บทที่ 211

เมเรดิธพยักหน้าอย่างซื่อตรง “เจเรมี่ ไม่ว่าคุณจะถามอะไร ฉันสัญญาว่าจะตอบตามความจริงทั้งหมด” “ได้” ดวงตาสีดำลึก ของเจเรมี่จ้องไปที่เมเรดิธอย่างกดดัน “เธอเคยเห็นไอ้ชั่วแทนเนอร์กับมาเดลีนอยู่ด้วยกันใช่ไหม?” “ใช่ ฉันเห็นพวกเขากับตาตัวเอง!” เมเรดิธตอบโดยไม่ต้องคิด ดวงตาสีดำของเจเรมี่ค่อย ๆ ดิ่งลงและดวงตาคู่นั้นเคลื่อนไหวสั่น ๆ กระแสลมโดยรอบหนักขึ้นอย่างผิดปกติจนเมเรดิธรู้สึกได้ เธอเริ่มมีอาการตื่นตระหนกแต่ก็ยังยืนกราน “เจเรมี่ ที่ฉันพูดไปทั้งหมดเป็นความจริง! เจเรมี่ คุณต้องเชื่อฉัน …” “เชื่อเธอ …” เจเรมี่พูดสองคำนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกในขณะที่โทนสีแห่งความเย้ยหยันทยานขึ้นในดวงตาของเขา “เธอพูดกับฉันแบบเดียวกันตอนนั้น แค่อยากให้ฉันเชื่อเธอสักครั้ง” “อะไรนะ?” เมเรดิธมองไปที่เจเรมี่ที่ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส “เจเรมี่...” เขาวาดริมฝีปากบางออกเล็กน้อย “ฉันให้โอกาสเธอแล้ว” หลังจบคำพูด เขาหันกหลังจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ความหมายพื้นฐานของสิ่งนี้เห็นได้ชัด ๆ เลยว่าเขาไม่เชื่อเธอ! เมเรดิธไม่สนใจแล้วว่าเธอกำลังแกล้งทำเป็นข้อเท้าเคล็ดอยู่และเธอลุกขึ้นยืนจับเจเรมี่ กอดเขาแน่นจากด้านหลังทันที “เจเรมี่!”