บทที่ 1296

ไรอันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดริมฝีปากให้ด้วยท่าทีที่ห่วงใย “อย่าขมวดคิ้วตลอดสิ ยิ้มหน่อย” เมเดลีนไม่รู้ว่าเธอควรจะยิ้มอย่างไร แต่ไรอันก็ยืนกรานที่อยากจะเห็นเธอยิ้มในตอนนั้น เธอจึงฝืนยิ้มให้ไรอันเล็กน้อย ไรอันเห็นอย่างนั้นก็อารมณ์ดี “แบบนี้สิค่อยดูเหมือนภรรยาที่ฟังผมขึ้นมาหน่อย” “ไรอัน พาฉันไปหา…” “เอวลีน” จู่ ๆ ฌอนก็เข้ามาในห้อง เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเอโลอิสตามหลังเข้ามา “แม่?!” เธอมองเอโลอิสที่กำลังยิ้มให้ไรอัน “ไม่ต้องกังวลแล้วนะ เอวลีน แม่ของลูกกลับมาเมื่อคืน หลังจากที่คนของคุณโจนส์ออกไปตามหา เมื่อคืนลูกนอนไวพ่อเลยไม่ได้มาปลุกน่ะ” ฌอนอธิบายกับเมเดลีน กลับกลายเป็นว่าเอโลอิสกลับมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืน และเรื่องเมื่อสักครู่นี้ไรอันก็แค่ล้อเธอเล่นก็เท่านั้น ชายหนุ่มสบตาเมเดลีนแล้วยิ้ม “พวกคุณคุยกันเถอะ ผมมีบางอย่างต้องไปจัดการน่ะ” ฌอนพยักหน้าและมองไรอันจากไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเขาจะชอบไรอันมากทีเดียว เมเดลีนไม่รู้ว่าจะบอกฌอนอย่างไรว่าไรอันเป็นคนสองหน้าที่น่ากลัวขนาดไหน เมื่อไรอันจากไป เมเดลีนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบเข้าไปจับมือของเอโลอิสไว้อย่างโล