บทที่ 1190

“เจเรมี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณทั้งนั้น” เธอสัญญาอย่างแผ่วเบา เมื่อเจเรมี่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ‘เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ‘เธอจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับฉันงั้นเหรอ? ‘มันหมายความว่ายังไง?’ เจเรมี่รู้สึกสับสน แต่เขาก็ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นหลับต่อไป จากนั้นเมเดลีนก็หันกลับไปปิดไฟแล้วนอนลงที่เตียงตัวเอง ด้วยแสงจันทร์ที่ส่องสว่างในคืนที่มืดมิด เจเรมี่มองดูเมเดลีนที่กำลังนอนหลับตานิ่ง เขาพบว่าตัวเองยากที่จะข่มตาหลับลงได้ในคืนนี้ ... หลังจากคาเลนรู้ว่าเมเดลีนได้รับบาดเจ็บและจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นเธอจึงทำซุปบำรุงกำลังและเอาการ์ดเชิญมาให้เจเรมี่ “เจเรมี่ นี่คือคำเชิญสำหรับงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 80 ปีของท่านเคลเวอร์ มะรืนนี้ลูกควรพาเอวลีนไปด้วยนะ” คาเลนย้ำกับเขาขณะที่ตักซุปให้เมเดลีน “มันร้อน ระวังด้วยนะ” เมเดลีนพยักหน้าอย่างเหม่อลอย จิตใจของเธอจดจ่ออยู่กับสิ่งที่คาเลนเพิ่งพูด บังเอิญกับที่ไรอันขอให้เธอไปร่วมงานเลี้ยงกับเขาในฐานะภรรยาเช่นกัน แม้จะฉีดยาแก้พิษโดสที่สามแล้ว แต่เมเดลีนยังคงต้องทำตามคำสั่งของไรอันเพื่อร