บทที่ 1166

สายตาที่เฉียบคมของเจเรมี่กวาดมองไปที่ใบหน้าของฟาเบียนอย่างเย็นชา “ฟาเบียน รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นแบบนี้?” ได้ยินเจเรมี่พูดอย่างนั้น เขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขามองไปที่เจเรมี่แล้วสังเกตเห็นผมสีเทาและรูม่านตาสีเหลืองอำพันของอีกฝ่าย สิ่งนี้แตกต่างไปจากเจเรมี่คนเก่ามากเลยทีเดียว ฟาเบียนไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่แล้วเขาก็ได้ยินเจเรมี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “ลาน่าพี่สาวที่แสนดีของนายใช้ยาพิษชนิดหนึ่งทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้” “อะไรนะ?” ฟาเบียนตกใจมาก “ไม่ใช่ว่าเธอชอบคุณมากเหรอ? เธอจะทำอย่างนั้นกับคุณได้ยังไง?” “หึ” เจเรมี่เย้ยหยัน “ผู้หญิงแบบนั้น คิดว่าเธอชอบฉันจริง ๆ เหรอ? ในโลกนี้มีเพียงลินนี่เท่านั้นที่เป็นห่วงฉันอย่างจริงใจ” “...” ฟาเบียนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง และยิ่งรู้สึกขยะแขยงว่าทำไมเขาถึงมีพี่สาวอย่างลาน่า บรรยากาศในรถตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่ หลังจากนั้นไม่นานฟาเบียนก็นั่งนิ่งต่อไปไม่ได้อีก “เจเรมี่ คุณขับมาผิดทางหรือเปล่า? ทำไมเราหารถคันนั้นไม่เจอ?” เจเรมี่ไม่พูดอะไรกระทั่งครู่ต่อมา “มีถนนเพียงสองสายที่ออกจากตรอกนั้น เส้นหนึ่งจะเข้าไปในเมืองและอีกเส้นจะออกไปชานเมือง ฉ