บทที่ 1130

ทันใดนั้นไรอันก็เอื้อมมือไปจับมือเธอไว้ แต่เมเดลีนก็สะบัดมือเขาออกโดยสัญชาตญาณ เมื่อสังเกตเห็นว่าไรอันมองมาอย่างอึ้ง ๆ เมเดลีนก็ตระหนักได้ว่าการตอบสนองของเธอดูจะเกินจริงไปหน่อย “โทษทีค่ะ ไรย์” เธอบอก “ไม่เป็นไร ผมคงทำตัวบุ่มบ่ามไปหน่อย” ไรอันพูดในขณะที่พยุงตัวขึ้นด้วยแขน เขายืนขึ้นอย่างพยายาม “ผมรู้ว่ามันยากสำหรับคุณที่จะยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ผมรู้ว่าผู้ชายคนเดียวที่คุณรักคือเจเรมี่ วิทแมน เรื่องนี้จะเป็นความลับระหว่างเราสองคน ผมจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร” เขาบอกกับเธอ เมเดลีนเข้าใจความหมายและรู้ว่าเขาเป็นคนดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบอกตัวเองว่าเป็นอย่างอื่น คนอื่นไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ แต่ไม่มีทางที่เธอจะก้าวข้ามความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตัวเองไปได้ เธอไม่พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้าแล้วจากไป เมเดลีนกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมนโดยเร็ว แต่เจเรมี่ไม่ได้อยู่ที่นั่น ดังนั้นเธอจึงไปอาบน้ำ เธอรู้ดีว่าเหตุการณ์นี้ไม่ง่ายขนาดนั้น ต้องมีคนวางแผนร้ายใส่ไรอันกับเธอแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะหมดสติทันทีแบบนั้นได้ยังไง? มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่