บทที่ 1108

“เจเรมี่ ฉันคิดถึงคุณ ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน…” เมเดลีนจับมือที่สั่นเทาของตัวเองและพยายามระงับความเศร้าเอาไว้ ในขณะเดียวกันนั้นเองที่เอวาโทรหาเธอ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงสงบสติอารมณ์และรับสายทันที อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เอวาส่งเสียงเศร้า “แมดดี้ฉันควรทำยังไงดี? แดนบอกว่าแม่ของเขาอยากจะชวนฉันไปที่บ้าน” เมเดลีนได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงงานวันเกิดอายุ 80 ปีของผู้อาวุโสแห่งตระกูลเกรแฮม และรู้ดีว่าเอวารู้สึกอย่างไรในตอนนี้ มันเหมือนกับตอนที่คนในตระกูลวิทแมนทำกับเมเดลีนในตอนนั้น แต่มีสอ่งที่แตกต่างกันเพียงอย่างเดียว คือแดเนียลเข้าข้างเอวา ส่วนเจเรมี่ในตอนนั้นเขาไม่สนใจเมเดลีนด้วยซ้ำ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เมเดลีนก็ยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดได้อย่างชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับยอมให้เขาปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชามากกว่าที่จะทิ้งเธอไปตลอดกาล “แมดดี้ เธอคิดว่าฉันควรไปไหม?” คำถามที่สับสนและขัดแย้งของเอวาดึงความคิดที่ล่องลอยของเมเดลีนให้กลับมา “เอวา เธอต้องไป” เมเดลีนให้คำตอบที่ชัดเจน “ในเมื่อคนในครอบครัวเกรแฮมชวนเธอไป แสดงว่าแดนต้องทำอะไรเพื่อเธอแน่ ๆ “เอวา ถ้าเธอต้องการสานต่อความสั