บทที่ 906

เซย์นยังคงเดินต่อโดยไม่พูดอะไร จากนั้นโจเซฟินก็หนี เซย์นเร่งฝีเท้าในตอนที่เธอวิ่งออกไป โจเซฟินเริ่มน้ำตาคลอเบ้า “นายพยายามจะทำอะไรน่ะ เซย์น? หยุดนะ นายกำลังทำให้ฉันกลัวนะ” บางทีอาจจะเป็นเพราะความใจร้อนที่ทำให้โจเซฟินบังเอิญเตะเข้าที่ขอบเตียงในขณะที่เธอกำลังหนี ทำให้เธอล้มลงบนเตียง เซย์นกระโจนเข้าหาเธอ มือที่กำลังมาจากด้านหลังกำลังตัดสายรัดบนผ้าปูที่นอน “นายกำลังจะทำอะไร? นายบ้าไปแล้วรึไง เซย์น?” โจเซฟินถีบและสู้กลับ น้ำตาที่ไม่เคยไหลก็เริ่มไหลออกจากดวงตาที่แดงก่ำของเซย์น หลังจากที่มัดมือทั้งสองของโจเซฟีน ในที่สุดเข้าก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เซย์นจุดบุหรี่และสูดฟืดใหญ่ พ่นควันออกมาจนมันเต้นรำอยู่ในอากาศ น้ำเสียงของเขากำลังอ้อนวอนในตอนที่เขาหันไปมองโจเซฟินที่ยังคงถีบต่อ “ใจเย็นหน่อยสิ โจเซฟิน ฉันมีบางอย่างที่จำเป็นต้องบอกเธอ” โจเซฟินใจเย็นไม่ได้ ความกลัวกำลังทำให้เธอเสียสติ “แก้มัดฉัน ไม่งั้นนายก็ลืมเรื่องคุยกันไปได้เลย” “ถ้าเธอไม่ฟังฉันนะ โจเซฟิน ฉันคงจะไม่มีทางเลือกนอกจากมัดขาของเธอและใช้เทปปิดปากเธอไว้” ความหวาดกลัวที่เธอรู้สึกทำให้โจเซฟีนพูดไม่ออก แม้สายตาที่เย้ายวนค